Beeld: Getty Images
Alles op rolletjes, een nieuwe liefde gevonden en de kinderen kunnen het met elkaar vinden. Maar dan komt nog de kwestie: waar gaat dit samengestelde gezinnetje dan wonen?
Minke (34), moeder van Sarah (5):
“We lagen te zoenen op de bank. Lex en ik waren na onze Tinder-match, drie weken eerder, voor de tweede keer op date geweest. Dat deed ik niet vaak, daten. Mijn scheiding, drie jaar eerder, was niet mijn keuze geweest en het duurde lang voordat mijn gebroken hart geheeld was. Maar met Lex voelde het alsof we elkaar al jaren kenden.
Licht aangeschoten betaalde ik de oppas en bood Lex nog een afzakkertje aan. Mijn dochter leek in diepe slaap. Het was drie uur ’s nachts toen ik – mijn bloes half open – opeens een stemmetje naast me hoorde: ‘Mama, wie is die meneer?’ Ik schrok me rot: het was niet de bedoeling dat ze hem zou zien. Lex pakte het gelukkig heel goed op. Hij stond op alsof er niks gebeurd was, gaf mijn dochter een hand en stelde zich voor. ‘Blijf je logeren?’ vroeg ze. Ja, dat maakte nu ook niet meer uit. De volgende ochtend ontbeten we samen, haalden we zijn dochters van acht en zes op voor een strandwandeling en zijn nooit meer uit elkaar gegaan. ‘Na twee dates lieten jullie de kinderen kennismaken?’ riepen mijn ouders en zussen ontsteld. Maar als het goed zit, zit het goed. Voor ons was het logisch.
Sindsdien wonen we samen in twee huizen, ruim een jaar. Onze omgangsregelingen zijn precies tegenovergesteld: wanneer Sarah bij mij is, slaapt Lex zonder kinderen bij ons. En wanneer hij zijn dochters heeft, ben ik in mijn eentje daar.
“Zo houden de kinderen hun vertrouwde omgeving en wonen Lex en ik toch samen”
De kinderen zijn dus zelden allemaal samen, en dat vind ik goed zo. Zo houden ze allemaal hun vertrouwde omgeving zonder verplichtingen met nieuwe zusjes, en wonen Lex en ik toch samen. Een duur geintje, met die dubbele woonlasten, maar zo houden we het nog jaren vol.”
Lees ook – ‘Mijn date en ik werden om vier uur ’s nachts betrapt door mijn zoontje’ >
“Ik was zes jaar happy single, tot ik vorig jaar op vakantie Ludo tegenkwam. Hij woont tachtig kilometer verderop, met een co-ouderschap voor zijn dochter. We brengen onze vrije weekends zo veel mogelijk met elkaar door. Toch hebben we mijn kinderen en zijn dochter nog geen weekend bij elkaar gezet.
“Geen van ons wil de kinderen weghalen uit hun vertrouwde omgeving”
Op traditionele wijze samenwonen is de komende tien jaar al helemaal geen optie: geen van ons wil de kinderen weghalen uit hun vertrouwde omgeving. En dan spelen de exen natuurlijk ook nog een belangrijke rol.
Dus hebben we nu een fijne tussenoplossing bedacht: met z’n tweeën richten we onze huizen helemaal opnieuw in, met ruimte voor alle kinderen, in onze gezamenlijke smaak. Leven we gewoon zo veel mogelijk samen in twee woningen. Tegen de tijd dat de verbouwingen klaar zijn, zijn we zeker een jaar verder en kunnen onze kinderen er met zijn allen van genieten – wel met duidelijke en gezamenlijk opgestelde leefregels. Dat lijkt ons vroeg genoeg voor deze alternatieve samenwoonconstructie.” Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
