Wanneer het elke avond strijd is aan de eettafel begin je jezelf af te vragen of er geen andere methodes zijn.
Aisha (36):
“Eten doen wij mooi voor de tv of iPad. Zo gaat er tenminste iets in, zonder strijd. Dat had ik allemaal anders bedacht, toen ik zes jaar geleden voor het eerst moeder werd. Maar na jaren kunst- en vliegwerk om ook maar één hap gezond ontbijt of avondeten in mijn zonen (6 en 4) te krijgen, was ik het zat. Voor YouTube vlíegen de boterhammen, aardappels en broccoli erin. En er is nog een voordeel: mijn man en ik kunnen ook weer rustig eten. Prima, als mijn kinderen het zo willen. Over een paar jaar piepen ze wel anders en smeken ze of ze met hun vrienden naar de Mac mogen. Omdat dat zo gezellig is, samen eten.”
Lees ook – 7x recepten die je in een kwartier op tafel zet >
“Mijn jongste zoon (3) eet geen groenten. Deed hij wel, hoor. Tot hij op z’n derde ontdekte dat je er ook nee tegen kunt zeggen. Elke avond werd een gevecht. Hij eet wel fruit, en ik heb besloten dat dat voorlopig volstaat. Hij komt wel weer, als hij de macaroni bolognese straks uit onze monden kijkt.” Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
