Playdate-pech: ‘Het vriendinnetje zat huilend op de grond’

Petra (39), moeder van Anne (9):

“Omdat het regende vroegen Anne en haar vriendinnetje Lauren of ze binnen mochten tennissen. Ik ben de moeilijkste niet, dus prima, maar dan wel in de gang met een zachte bal. Even later kwamen ze voorbij met een krukje. Lauren is een kop kleiner dan Anne en sloeg de ballen te laag. De oplossing lag voor de hand vond mijn dochter: Lauren moest op een krukje staan. En toen hoorde ik een ijselijke gil.

Mijn dochter had een goed idee

Lauren zat huilend op de grond. Ik liet haar een paar bewegingen maken en constateerde dat de schade meeviel. Waarschijnlijk een gekneusde arm, zei ik nog. Toen Laurens moeder haar kind kwam ophalen, vertelde ik lachend over het tennisvoorval. ’s Avonds stuurde ze me een appje: ze kwamen net van de eerste hulp. Lauren had haar arm wel degelijk gebroken. Ik heb me nog nooit zo rot en schuldig gevoeld.”

Lees ook – Playdates? Liever niet. ‘Ik ben als de dood dat ze iets overkomt’ >

‘Kan best’

Esther (36), moeder van Zoë (6):

“Ik haalde mijn dochter op bij haar vriendin Fenna. Op de terugweg vertelde Zoë vrolijk dat ze zelf tosti’s hadden gebakken: ‘Dat was helemaal niet moeilijk mama, maar ik heb wel mijn duim verbrand.’ Ik miste iemand in het verhaal, een vader of moeder, en vroeg wie er thuis was tijdens het tosti-avontuur. ‘Niemand’, zei Zoë. De meiden waren van drie tot half vijf helemaal alleen thuis geweest.

“De meiden waren van drie tot half vijf helemaal alleen thuis geweest”

Die avond belde ik op hoge poten Fenna’s moeder. Die vond zes best een leeftijd waarop kinderen alleen konden zijn. Ha, ik post nog geen brief als Zoë alleen thuis is. Ik heb nog nachten nachtmerries gehad van oververhitte tosti-ijzers en brandende huizen.”

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.