Soms kan het niet anders dan dat opa en oma voor hun kleinkind zorgen. “Hoe zwaar het ook is, ik zou het zo weer doen.”
Adrie van Prooijen (65) is getrouwd met Leo (66) en oma van Britt (12).
“Mijn man en ik zagen het al helemaal voor ons: zodra we met pensioen gingen, zouden we met een caravan door Europa trekken. Maar toen werd onze dochter Carola zeven jaar geleden ernstig ziek. Een jaar later overleed ze. Ze was pas 32. Omdat de vader van Britt niet voor haar kon zorgen, wilde Carola graag dat haar dochter bij ons kwam wonen. Mijn man en ik twijfelden geen seconde, natuurlijk vonden we dat goed.
Britt was zes jaar oud. Ze had niet alleen haar moeder verloren, maar moest ook naar een nieuwe school. Ze had veel huilbuien, maar over het verlies van haar moeder praten kon ze niet. Tegelijkertijd rouwden mijn man en ik natuurlijk ook om onze dochter. Toch zetten we ons verdriet opzij: als ik huilde deed ik dat zo veel mogelijk als mijn kleindochter sliep.
Alles veranderde. Ineens zaten we weer midden in het schoolse leven. Ik vulde weer broodtrommels, moest naar ouderavonden, gaf me op als voorleesoma en hielp Britt met haar sommen. We waren weer gebonden aan schoolvakanties en gingen naar campings met zwembad en animatieteam. Britt vond het fantastisch, maar ik werd in het begin horendol van al die drukke kinderen.
Gek genoeg maak ik me meer zorgen om Britt dan om mijn eigen kinderen vroeger. Neem alleen het internet al: om de haverklap lees ik berichten over meisjes die een verkeerde foto op Snapchat of Facebook zetten. Daar lig ik echt wakker van, die problemen had ik niet toen onze kinderen nog klein waren.
Wat jammer is: mijn man en ik zijn niet meer de oma en opa die we vroeger waren. Toen kreeg Britt rustig een extra ijsje en mocht ze lekker laat naar bed als ze bij ons logeerde. Nu moeten we haar opvoeden en af en toe streng zijn. En ja, dan is het weleens heibel en gaat ze stampvoetend naar boven. Op die momenten vraag ik me af hoe mijn dochter het gedaan zou hebben en mis ik dat echte verwennen wat andere grootouders doen. Aan de andere kant: vorige week zei Britts mentor dat ze zo’n lief en sociaal kind is. Ik was apetrots. Dan hebben we het toch best goed gedaan.”
Nog meer portretten vind je in Kek Mama 05-2017.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je kunt nog zo’n perfecte ouder willen zijn, maar uiteindelijk stuntelt iedereen maar wat aan.Toch zijn er een paar basislessen waarvan
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
Francesca, een van de jonge deelnemers uit het programma Niet Klein Te Krijgen, is overleden. Het verdrietige nieuws werd gedeeld op het Instagramaccount van het programma, bij een foto van Francesca op een skateboard.
