‘Ik wil dat mijn dochter een sterke vrouw wordt, geen watje’

Harmony voelde zich als kind altijd een buitenbeentje. ‘Ik was niet ingetogen. Ik was luid, eigenwijs en vocht terug als ik werd gepest. Ik maakte grapjes en speelde met jongens.’

Pas toen ze jongens een stuk interessanter begon te vinden, werd ze wat meer ‘een dame’. ‘Ik werd beschaafder en ging me verontschuldigen voor van alles – net als bijna elke andere vrouw die ik ken. Voor mijn uiterlijk, als ik iemand om een gunst vroeg, voor m’n gewicht en voor wie ik ben.’

Lees ook:
‘Opvoeden? Ik doe maar wat' >

Pittige tante

Toen Harmony een dochter kreeg, realiseerde ze zich dat ze haar sterke karakter een beetje was kwijtgeraakt. En ze wilde niet dat haar dochter dat ook zou overkomen. ‘Zij moet niet het kleine meisje zijn dat zich later naar iedereen schikt’, zegt ze. ‘Ik wil dat haar stem gehoord wordt. Ik wil dat ze zichzelf is, zonder schaamte. Ze moet niet denken dat ze iets aan zichzelf of haar gedrag moet veranderen omdat mensen haar dan misschien leuker gaan vinden.’

Harmony leert haar dochter onder meer hoe ze voor zichzelf moet opkomen. ‘Mensen zijn verrast als ze horen dat zo’n klein meisje zo’n luide, vurige stem heeft. En als ze duidelijk haar mening geeft. Ze is een pittige tante – net als haar moeder. Ik verwacht wel dat ze beleefd is, maar nooit ten koste van zichzelf.’