Bron: Pexels
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Roos (40), moeder van Rafael (14) en Noah (12):
“Noah was vier en zou zijn allereerste kerstdiner hebben op school. Hij was er al weken dolenthousiast over. Hij had geen idee wat ‘kerstdiner’ betekende, maar hij wist wel dat hij ’s avonds op school zou gaan eten met alle andere kinderen en de juf en mooie kleding aan moest.
De hele dag sprong en huppelde hij van blijdschap. Hij vond het wachten best lang duren. Had het liefst al de pannenkoeken opgegeten die ik had gebakken om mee naar school te nemen.
Om zes uur leverde ik een hyper jongetje af in de klas, een halfuur later ging de telefoon. Zijn juf. Of ik kon komen, het ging echt niet meer met Noah. Wat bleek? Hij had echt álles gegeten wat maar op tafel stond en dat kwam er nu allemaal uit. Hij kon niet meer stoppen met spugen.
Toen ik hem ophaalde zag hij groen en geel van ellende, maar ik vond het vooral zielig dat hij nu amper iets meekreeg van zijn het kerstdiner waar hij zich zo op verheugd had.”
Dit artikel staat in Kek Mama 12-2022.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Ze is de hoogstgenoteerde vrouwelijke self-made miljonair in de Quote Top 100, maar dat was nooit haar doel. Sharon Hilgers van My Jewellery begon gewoon met fröbelen aan de keukentafel en van het een kwam het ander.
Tot 1956 werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen. De tijden zijn sindsdien wel veranderd, zou je denken, maar zwangerschapsdiscriminatie komt helaas maar al te vaak voor. Marleen Staal merkte dat ze in de overdrive ging om zich te bewijzen toen ze zwanger was.
Terugkijkend leidde ze een luxeleventje toen ze maar zestien uur per week werkte. Maar nadat haar huwelijk strandde is Vivian fulltime gaan werken, met een eeuwig schuldgevoel naar haar kinderen toe als gevolg.
