Mijn ex stal mijn babynaam: ‘Waarom? Hij wist hoe belangrijk die voor me was!’

Bitterzoet kijk ik terug op mijn relatie met Maarten*. We waren vijf jaar samen, waarvan dat laatste jaar niet had gehoeven. Allebei te bang om alleen achter te bleven, sukkelden we door. Het was gezellig, dat wel, samen eten. Samen series kijken. Maar we wisten ook, heus allebei, dat de prik in die cola nooit meer terug zou komen. 

Geluk

Ik raapte uiteindelijk de moed bij elkaar. We verdienden beter, allebei. Wat als het geluk op ons te wachten stond? Dat we onszelf dat juist onthielden door samen te blijven? Verdrietig waren we allebei, want de liefde was er wel. Alleen niet zoals we het hadden bedacht. Maarten wilde het eigenlijk nog proberen, maar ik wist zeker dat dit beter was.

Good for him

Na drie maanden zag ik op Instagram dat Maarten een nieuwe relatie had. Fijn voor ‘m. Ik geloof dat ik zelfs nog reageerde met gelukswensen. Natuurlijk vond ik het ergens zuur dat ik nu degene was die alleen was, maar ik gunde hem de liefde. Op foto’s zag ik dat zijn ogen weer twinkelden zoals ze dat ook deden toen we nog maar net een relatie hadden. Good for him. Toen ze weer drie maanden later al zwanger bleek te zijn, deed het geen pijn. Ik vond het wat snel, dat wel… maar verder, was ik nog steeds blij dat het zo goed met hem ging.  Wat stak was dat ik de zwangerschapsaankondiging wéér op Instagram moest lezen. Had het me gewoon verteld, we zouden toch gewoon vrienden blijven?

Ultieme naam

Tijdens onze relatie hadden we het weleens over kinderen gehad. Ik heb altijd een sterke kinderwens gehad, van Maarten hoefde het, ironisch genoeg,  niet perse.  Ik had al zeker tien jaar de namen van mijn toekomstige kinderen in mijn notities staan. Een meisje zouden we Nine noemen, een jongen Bram. Vooral Nine stond niet ter discussie: ik wist zeker dat mijn dochter op een dag zo zou heten. Maarten vond de naam ook prachtig. 

Toen ik zag, natuurlijk weer op social, dat ze een meisje verwachtten schoot het nog door mijn hoofd. Hij zou toch niet? Maar ik kon het me bijna niet voorstellen. Tot ik de eerste foto zag… een puntgaaf meisje  dat luisterde naar de naam… Nine. Ik was zó boos. Hij wist toch hoe belangrijk die naam voor mij was? Hoe kon hij me dit afnemen? 

En nu?

Inmiddels zijn we drie jaar verder. Heb ik een relatie met een hele fijne man en ik ben ik zelf in verwachting. Van een meisje. Het voelt gek om haar óók Nine te noemen, alsof ik zijn naam heb ingepikt en zelf niet beters kon bedenken. En tegelijkertijd komt geen enkele andere naam maar in de buurt bij wat ik voor mijn dochter zou willen. Ik neem het Maarten echt kwalijk. Hij had toch duizenden andere namen om uit te kiezen? Wilde hij me een hak zetten? Ik vind het – op z’n zachtst gezegd – een flinke smet op onze herinnering die eens zo liefdevol was. En hoop maar dat ik een naam voor mijn dochter kan bedenken die maar in de buurt komt.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.