Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik kreeg een geboortekaartje met daarop de heugelijke vermelding dat Zomer was geboren. Ze was het zusje van Lente. I kid you not. Er gingen zoveel gedachten door mij heen, dat ik voor mijn gevoel alweer bijna in de herfst zat.
Een van de makkelijkste beslissingen rondom mijn zwangerschap vond ik het uitkiezen van een naam. Dat was echt zo gepiept. En mijn partner had ik gelukkig vrij snel aan boord van de babynamenboot. Ík had immers al behoorlijk wat ‘voorwerk’ moeten doen voordat het zaadje überhaupt geplant kon worden. Zes iui-pogingen, één miskraam en twee ivf-behandelingen later was het ein-de-lijk gelukt. Je begrijpt, ik had wat psychologische artillerie in mijn arsenaal om er een babynaam doorheen te drukken.
“Bepaalde naamassociaties gonzen nu eenmaal door in onze maatschappij met gevolgen”
En hoewel ik al vrij snel wist welke naam het werd, was ik me terdege bewust van de verantwoordelijkheid die mijn keuze met zich mee zouden brengen. Ik bedoel: een Floris-Jan-Hendrik-Cornelis-baby heeft een andere connotatie dan een Britney-Priscilla-Dewi-Kayleigh-baby. Bepaalde naamassociaties gonzen nu eenmaal door in onze maatschappij met gevolgen.
Lees ook – In de tijdmachine: dít worden in 2050 (!) de populairste babynamen >
Ikzelf heb pas een paar jaar vrede met mijn eigen naam (en als ik heel eerlijk ben, is het meer een wapenstilstand dan vrede), want Patricia eindigt nog altijd hoog in rijtjes van ordinaire namen. En ik zeg altijd: er is niets mis met een tikkeltje ordinair, maar ik vul dat liever zelf in.
Dit gezegd hebbende zou ik mijn kinderen vandaag de dag een compleet andere naam geven. Om de simpele reden dat de associatie met beide namen direct een meisje is. En omdat onze maatschappij andere kernwaarden toedicht aan dit gender. Yup, ik zou ze een naam gunnen waaruit niet meteen blijkt tot welk geslacht ze behoren. Een naam zoals Pascal, Sam, Kris of Robin bijvoorbeeld.
“Ik zou ze een naam gunnen waaruit niet meteen blijkt tot welk geslacht ze behoren”
Sterker nog, ik pleit voor een (genderneutrale) naam die je op je achttiende mag veranderen of aanpassen. En als je zin hebt ook op je 21e of 22e – of wanneer je wilt. Oké, oké, administratief misschien een dingetje, hoewel ik denk dat we daar in de toekomst vast een digitale oplossing voor vinden. Ik bedoel, ik kreeg mijn voornaam eind jaren zeventig. Joehoe. Dat is superlang geleden!
“Maar hoe wil je dan heten Patricia?” Nou misschien nu wel even Zomer of wellicht iets genderneutraler zoals Sky, Rain of Storm…
Wil je de column van Patricia liever luisteren? Dat kan. Elke zondag tussen 16.00 en 18.00 leest ze ‘m voor op Wild FM.
Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:
*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden
Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Wat een gezellige pakjesavond zou moeten worden, liep uit in een familiedrama. Kelly had nooit een goede band met haar schoonzus en zwager, maar toen er kinderen in het spel kwamen, ging het van kwaad tot erger. De boel escaleerde tijdens pakjesavond.
Liefde is een mysterie, maar de sterren hebben stiekem al een paar antwoorden voor ons. Want wist je dat sommige sterrenbeelden zó goed bij elkaar passen dat ze een gouden medaille verdienen?
Laten we eerlijk zijn: alle kinderen hebben hun momenten waarop ze liever luisteren naar het buurmeisje van drie dan naar hun eigen ouders. Maar als je een kind hebt met een bepaald sterrenbeeld, kun je je borst natmaken. Deze zijn pas écht eigenwijs.
Een boterham met pindakaas? Voor sommige kinderen is dat levensgevaarlijk. Pinda-allergieën lijken steeds vaker voor te komen, en de vraag is: hoe komt dat? Onderzoekers hebben een mogelijke boosdoener op het spoor: luchtvervuiling.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.