Suzanne is samen met haar man Guido en moeder van drie meiden. Lou, Keet en de kleine (ukke)Puk. Om de week schrijft ze over het moederschap en haar tikkeltje chaotische huishouden met liefdevolle grenzen. Van dansen, tot zingen en veel glitterlijm.
“‘Mama, ik ben lelijk en dik’, aldus mijn zevenjarige meisje. Het brak mijn hart en ik riep gelijk uit: ‘Nee gekke meid, hoe kom je daar nou bij?’ Ze wist dit verder niet te verklaren. Wel gaf ze aan dat ze dat gat, de missende tand, in haar mond niet zo mooi vond, maar verder weinig tekst en uitleg. Uiteraard gooien kinderen vaker weleens iets eruit, en niet alles hoeft gelijk zorgelijk te zijn. Na een knuffel van zeker tien minuten en veel lieve woorden van mij huppelde ze weer vrolijk verder, maar ik was de rest van de dag van slag. Ja! dit meisje houdt ontzettend van eten en heeft wat weinig rem. Maar dik! Nee, zeker niet dik.
Na een dag vol gepieker deelde ik dit met trillende stem met mijn man, met de vraag: ‘Hoe komt ze hier nou bij?’ En het antwoord hierop was iets wat mijn buikpijn over de hele situatie verergerde. Ik kreeg een keiharde: ‘Dat komt door jou!’ Had ik dan dingen tegen haar gezegd? Ja, dat ze zichzelf niet moet overeten bij een maaltijd, dat ze het beleg wat minder dik kan doen en dat je niet de hele godganse dag maar dingen naar binnen kan werken, omdat dit niet zo gezond is. Dit was toch bedoeld als uitleg, en niet als kritiek? En hopelijk met alleen maar een liefdevolle toon.
“Mijn man hield mij even een enorme spiegel voor: welk voorbeeld gaf ik mijn kind?”
Dit was overigens niet de reden, gaf mijn man toe, en hij wees mij ietwat kritisch op de keuzes die ik de afgelopen tijd heb gemaakt. Ik heb nooit hele extreme body issues gehad, maar zeker mijn onzekerheden. Upper body is prima, maar down under, uuuh niet daaronder maar meer richting heup, bil en been, daar komen de onzekerheden. Rondingen zijn er altijd geweest, maar na drie kinderen is de verhouding boven wat smaller en onder wat ronder en dit is toch iets wat mij bezighoud. Alsnog voelde ik mij redelijk comfortabel, ik had immers kinderen gebaard en kon aardig teren op mijn enigszins platte buik genen.
Toen gebeurde er iets wat het comfortabele gevoel weghaalde. De weegschaal toonde dat ik nooit eerder zo zwaar was geweest. Mijn broeken zaten strakker, ik voelde mij niet energiek en had nonstop trek in zoetigheid. Dit moest anders! Zoals ik ben, was ik redelijk vocaal hierover, vaak met humor om het echte zeer eronder te verbergen. Ik grapte naar mijn man dat ik net Dikkertje Dap was, zei regelmatig dat mama dikke billen had en kleedde mij vaak om met luid gezucht, omdat iets weer eens te strak zat. Om vervolgens ontbijt over te slaan, niet mee te doen met taartjes eten op de verjaardag van mijn dochter en tijdens familie uitjes het ijsje over te slaan met argument: ‘Ja, dat is niet goed voor mama haar billen he!’.
Mijn man hield mij even een enorme spiegel voor: welk voorbeeld gaf ik mijn kind? Ik met al mijn goede bedoelingen was een ontzettend slecht rolmodel. Ook al maakte ik goede keuzes voor haar en gaf ik hier liefdevolle uitleg bij, deed ik alles te niet door de acties met betrekking tot mijn zelfwaarde. Door degenererende opmerkingen te maken over mijzelf en wat ongezonde keuzes te maken was IK de reden dat zij die opmerking over zichzelf maakte.
Wat kan je je dan schuldig voelen, en ook een beetje dom. Want natuurlijk kijken kinderen naar je op en kopiëren zij alles wat zij zien en in mijn geval voornamelijk horen. Dit was even de dikke eyeopener die ik nodig had.
Nog steeds laat ik vaak het ijsje staan en sla ik een taartje over, maar nu met een andere intentie. Mijn kinderen mogen zien dat mama liever wil zijn voor haar lijf en daarom juist bepaalde dingen wel en niet doet. Ik zal dit nooit en te nimmer meer met lelijke woorden beargumenteren. Ze zeggen weleens behandel andere zoals je zelf behandeld wil worden, in mijn geval was dit meer een gevalletje: wees eens net zo lief voor jezelf als dat je bent voor de ander. Vette aanrader!”
Lees meer van Suzanne:
Suzanne: ‘Het is tijd dat deze gast zijn spullen pakt en een ander huis terroriseert’
Suzanne: ‘Moedermaffia klaar? Zij is mijn favoriete kind’
Suzanne: ‘Ik voelde me echt als de grootste mislukking onder de moeders’
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Jij hebt geen reden nodig om je kind te verwennen met het nieuwste van het nieuwste. Herkenbaar? Moeders met deze sterrenbeelden shoppen wel heel veel voor hun kinderen.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Sophia (30) zich af: hoe maak ik mijn schoonmoeder bewust dat mijn dochters twee verschillende kinderen zijn en niet van dezelfde cadeautjes houden?
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Pak je tassen, roep de kinderen en spring in de auto: Europa-Park is de volgende bestemming! Dit onbekende pretpark is nog niet zo bekend bij Nederlanders, maar een absolute must-visit als je Disneyland en De Efteling al gezien hebt.
Lisa van den Akker (34) is moeder van vier kinderen én hoofdredacteur van Kek Mama. Regelmatig schrijft ze een column over haar avonturen en gedachtes als moeder van een gezellig, maar ook chaotisch gezin.
Carolien Spoor en haar man Jon Karthaus zijn na een relatie van achttien jaar uit elkaar, schrijft ze op Instagram. “Er is een nieuw hoofdstuk aangebroken.”