Column Saskia
Saskia Toonen (36) is getrouwd en moeder van A. (5) en B. (1.5). Ze schrijft en spreekt over emoties, het ego, moederschap, mentale gezondheid en rouw. Eerlijk, luchtig en altijd herkenbaar.
“‘Hoe gaat het met je?’ Ik zit weer op een van de twee grijze fauteuils. De therapeut met haar vriendelijke gezicht kijkt me vragend aan. ‘Tsjah’, zeg ik enigszins verbaasd, ‘ik voel me zo licht en luchtig afgelopen weken. Het zal heus iets met de lente te maken hebben. Met de jongste die na 22 maanden door is gaan slapen. En met het flirten met een vreemde man tijdens een nachtje Antwerpen met een vriendin’, vertel ik haar grijnzend. ‘Maar ik voel me zo.. Vol levenslust.’
Ik denk aan alle momenten afgelopen weken waarop ik ineens zoveel opmerkte. Zoveel positiefs. Alsof ik hem ook ineens zie. Écht zie. Onze jongste. Hoe hij zijn vinger boven het boterkuipje laat zweven en je met die grote, helderblauwe ogen vragend aankijkt. En als je zegt ‘doe maar’, hij met een grommende ‘joaaaah’ zijn vinger door de boter haalt en deze parmantig in zijn mond stopt. Hoe hij, zodra we in de buurt van ons huis komen ‘uub uub’ begint te roepen en hij bij binnenkomst hond Huub met weer zo’n harde, blije ‘joaaaaah’ begroet. Hoe hij, als je hem iets vraagt en hij dat niet wil, antwoordt met een ‘nè’ en daarbij zijn goudbruine krullen heftig heen en weer schudt. Hoe hij zijn knuffelpoes onder zijn armpje klemt. Hoe ie neuriet als ie kauwt. Schaterlacht om alles wat zijn grote broer doet. Fladdert met zijn armpjes als je hem kust. Hoe zijn lievelingswoordje ‘bak’ is en ie dat te pas en onpas voor alles gebruikt.
“Maandenlang kon ik mijn liefde voor hem niet goed voelen. Veel minder goed dan bij ons eerste kind. “
Maandenlang kon ik mijn liefde voor hem niet goed voelen. Veel minder goed dan bij ons eerste kind. Omdat ik sowieso veel minder goed kon voelen dan na de eerste bevalling. Was het de drukte van een gezin met twee jonge kinderen? Was het de ruggenprik waardoor ik de connectie met mijn buik, daar waar ik normaliter alles voel, verloren leek? Was het omdat ik de tweede bevalling wel bij bewustzijn meemaakte?
Alsof ik, toen de gynaecoloog in de OK plots schreeuwde ‘stilte, stilte bel Bongers’, mijn adem in ben gaan houden. Verstijfd en bang vocht ik me afgelopen twee jaar een weg door het leven met twee kinderen en een haperend lijf. Weer die woede naar mijn man. Weer die twijfel. Weer dat ploeteren. Weer een slecht slapende baby. Weer zoveel zwaarte.
Tot het lichter werd.
De traumatherapeut knikt begripvol. ‘Wat fijn voor je’, zegt ze met haar warme stem. ‘Alles wat je hebt meegemaakt heeft een laagje over jezelf gelegd. Je hebt geleerd het ermee te doen’, legt ze rustig uit. ‘Maar dat is niet jij. Niet de echte jij’. Ik grijp naar de tissues naast me. Het is precies wat mijn lief zo vaak zei. Als we ons van ruzie naar ruzie vochten en ik verdronk in schuldgevoel waarom ik zo snel en zo vaak getriggerd werd.
‘Dit is niet wie jij bent’, zei hij met zachte stem. ‘Dit gaat voorbij. Heus.’
Had hij dus toch gelijk.
Bak.”
Wil je meer te weten komen over Saskia? Volg haar avontuur op Instagram via @saskiatoonen.
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.