Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
In Denemarken is kortgeleden een oma veroordeeld omdat ze foto’s van de geboorte van haar kleinkind op Facebook zette. Øma vond dat kennelijk de perfecte gelegenheid om direct een digitaal fotoalbum open te gooien en met de foto’s te scoren bij de vriendinnen van haar koffieclub. Daar sta je dan: boven een geboortebad, met dieprode wangen van de persweeën, maar wel al met je gezicht op social media. De rechter vond dat minder leuk. En eerlijk: ik begrijp het wel.
Ik moest meteen terugdenken aan de geboorte van mijn tweede. Dat waren de laatste dagen van Hyves – een periode waarin glitterplaatjes en dansende bananen de norm waren. Je had daar een carrouselfunctie. Foto’s die ombeurten verschenen alsof ze een rondje maakten over de kermis van je ziel.
In de euforie van een gezonde, prachtige dochter in mijn armen sluiten stuurde ik mijn moeder een paar foto’s. Intiem, rauw, kersverse-moeder-35-uur-gebaard-en-nu-dood-op-maar-extatisch-foto’s. Denk: baby met baarmoederwas (of hoe je dat wittige vettige goedje ook noemt), borst, bloed, en de blik van een vrouw die net een Iron Man heeft gelopen, achterstevoren. Natuurlijk gingen die foto’s naar mijn moeder. Wie anders wil je dat laten zien? Behalve dat ik dus vergat: mijn moeder had toen een man. Niet míjn vader. Niet eens in de buurt van mijn vader. Meer een tussenpersoon die ooit besloot dat hij met mijn moeder de mooie sier wilde maken, maar dan wel met veel bombarie en een gebrek aan empathie. Die dus.
We kwamen erachter dat hij die foto’s had gepakt, via mijn moeder, en had geüpload. In die carrousel. Daar draaiden ze, op het wereldwijde web, als een soort traumatisch rad van fortuin. Ik logde in. Klikte. Zag. En voelde het bloed uit mijn wangen verdwijnen. Een paar vloeken ontsnapten aan mijn lippen. Ik belde meteen.
Mijn moeder nam op. Ik brieste: “Mam! Wat heb je gedaan?! Wat heb je geplaatst?! Haal die foto’s NU offline!” En toen kreeg ik hem zelf aan de lijn, laat ik hem Kees noemen. Op een toon van: ik heb net de Eiffeltoren steen voor steen opgebouwd. “Ja hallo,” zei Kees. “Weet je wel hoeveel moeite ik daarvoor heb gedaan?” Alsof ik hem moest bedanken. Het stoom spoot uit mijn oren. Ik voelde niets minder dan kortsluiting. “Nu. Er. Af!” was het enige dat ik nog kon zeggen.
Mijn moeder, gelukkig nog verbonden met de realiteit, fluisterde: “Doe nou maar wat ie zegt, Kees.” En tegen mij zei ze: “Sorry, we zijn van een andere generatie. Internet is soms lastig.”
Dat begreep ik. Echt. Alleen voelde het als iemand die je ondergoed als vlag aan de vlaggenmast hangt. Met spotlights. En een openingsdans. Sindsdien stuur ik foto’s mét voetnoot: Dit blijft privé. Niet delen. Niet uploaden, niet op Facebook en ook niet naar je vriendinnen graag.
‘Ja joh,’ zegt ze dan lichtjes geïrriteerd en vervolgens gaat ze weer stralen als ze naar de nieuwste foto van mij en/of haar kleinkinderen kijkt. Dat werkt. Dus ja, die Deense oma die veroordeeld werd? Aanklagen was misschien wat drastisch geweest. Maar een stevige aanwijzing, een digitale time-out, en in het uiterste geval een verbod op social media-accounts boven de 65? Daar kan ik me dan weer best in vinden (knipoog emoticon).
Meer lezen van Patrick? Hier vind je al zijn andere columns.
Een zacht ruisend geluid op de achtergrond. Voor veel ouders is white noise vaste prik bij bedtijd. Het geluid – alsof er een föhn of stofzuiger aanstaat – zou baby’s helpen sneller in slaap te vallen en beter door te slapen. Maar een expert waarschuwt nu voor dit populaire hulpmiddel.
Kim Feenstra (40) neemt even een pas op de plaats. In het programma Gelukkig hebben we de foto’s nog! kijkt het model terug op haar leven, en vertelt dat een nieuwe romance er voorlopig niet in zit.
Beschuit met muisjes! Sabrina uit ‘Grote Gezinnen, Grote Vakanties’ is bevallen van haar tiende kind. En de naam is prachtig.
In het najaar kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje kleding of een warme slaapzak.
Schermen zijn niet meer weg te denken uit het gezinsleven. Even een filmpje tijdens het koken, een tablet in de auto of YouTube als rustmoment. Maar steeds meer experts waarschuwen: bij jonge kinderen kan overmatige schermtijd al vroeg sporen nalaten. En opvallend genoeg is dat soms zichtbaar met een heel simpele test.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van Georgina (38). Ze heeft haar kleuter namelijk niet onder controle en schaamt zich hiervoor.