Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (10) en Phaedra (7).
Lees verder onder de advertentie
Het is officieel. De klas van mijn jongste is een zogenaamd ‘cluster’. Meer dan gemiddeld, en met dat laatste doel ik op de pre-coronatijd, krijgen wij updates van school. De GGD heeft de situatie in groep 4A nu dus ook een naam gegeven. Wel zo fijn, want geef iets een naam en we kunnen ermee aan de slag.
Lees verder onder de advertentie
Gelukkig staat er in de mail van de schooldirectrice ook meteen een uitleg over wat een ’cluster’ betekent. Zelf had ik een vaag vermoeden, want in een ver verleden heb ik ooit een cursus sterrenkunde gedaan. Een cluster is een groep sterrenstelsels die door de onderlinge zwaartekracht bij elkaar wordt gehouden. Nou, zo zou je de klas van mijn jongste eigenlijk ook zonder corona kunnen omschrijven, maar dat terzijde.
Dichtbij
Het begon dus allemaal bij de juf die corona kreeg. ‘Nu komt het toch wel heel dichtbij’, galmde het door de klassenapp. In verband met privacy (en coronaschaamte), noem ik de volgende kinderen niet bij hun echte naam. Maar de ouders van Klaasje, Pietje en Annabella kwamen stuk voor stuk met een update over hun kind de klassenapp ingerold. Klaasje is getest en is positief. Pietje is getest en is positief. Annabella is getest en is ook positief.
Lees verder onder de advertentie
We zitten aan de ontbijttafel als ik óók licht ontmoedigd de afgezaagde woorden ‘nu komt het wel heel dichtbij’ uitspreek. Hatsjoe! Klinkt het van rechts. Ik draai mijn hoofd richting mijn kleine sterrenstelsel en kijk recht in een paar lodderige oogjes.
Tot nu toe vielen wij als gezin nog in de categorie wij-testen-alleen-als-het-echt-nodig-is. Wij schaarden ons onder de zogenaamde niet-testers. Ik heb met moeders gesproken die en passant in een gesprek lieten weten dat ze al vier keer een test hadden gedaan. Vier keer negatief. Mijn gedachten sloegen meteen op hol. Was ik nou too cool voor school of stonden zij net iets te gespannen in de hele coronastrijd?
Lees verder onder de advertentie
Ik heb mezelf voorgenomen, al aan het begin van deze pandemie, om echt te proberen om het hele I Don’t Judge als een nieuwe en verbeterde karaktereigenschap uit te dragen. Voor iedereen is het nieuw en niemand, zelf niet meneer Gommers, kan de toekomst voorspellen van iets dat ons als wereld compleet heeft verrast. Ja, behalve Bill Gates. Hij en Melinda hadden waarschijnlijk wel al aandelen in Pfizer gekocht.
Geen flauw benul
Terug naar de ontbijttafel. Ik leg mijn hand op het voorhoofd van een steeds zieker wordend sterretje. Dat wordt testen. Waar moeten we eigenlijk zijn, vraag ik aan mijn man. De GGD? In zo’n teststraat? Een sneltest? Op locatie? Het kan toch ook thuis? Is het nou gratis? Ik las toch ergens dat dat 150 euro kost?
Lees verder onder de advertentie
Het is opmerkelijk dat je ergens middenin kan zitten, maar als puntje bij paaltje komt je echt geen flauw benul hebt van waar je moet beginnen. Ik had de routekaart duidelijk nog nooit gehanteerd.
Ik moest dus de honderden berichten in de klassenapp teruglezen die ik tot dan toe, eerlijk gezegd, alleen maar even nonchalant had gescand. Bingo! Een sneltest van vijftien minuten kost geld, de andere duren een dag en zijn gratis. Ik kijk mijn man aan en daarna mijn oudste die blakend van gezondheid nog een TikTok-filmpje maakt en lachend zegt: ‘Dan hoef ik ook niet naar school!’
Het wordt de sneltest. Dan maar één cadeau minder voor Kerstmis. Een gezond kind op school is het mij wel waard.
Sneltest
Mijn kleine sterretje en ik rijden een kwartier later richting een teststraat. Een aardige mevrouw krijgt het helaas niet voor elkaar haar te kalmeren. Ze vindt het vreselijk. Mijn moederhart breekt. Klote corona. Gelukkig is de testdame doortastend en is het voorbij voordat we het weten.
We wachten samen in de auto. Ik maak een inhaalslag als het gaat om quarantaineberekeningen. Als ze positief is, dan…
Klop, klop. Ik doe mijn raampje omlaag en de dame lacht achter haar mondkapje en zegt: ‘negatief!’
Op dat moment begint de zon te schijnen. De atmosfeer, of in jip-en-janneketaal, de ‘rand’ van de zon is mooi zichtbaar en heet – hoe ironisch – de corona. Ik heb toch wel wat geleerd op die cursus sterrenkunde. Ik kijk naar mijn eigen sterretje naast me en zie gelukkig dat het al iets beter met haar gaat.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (10) en Phaedra (7). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Liefde is een mysterie, maar de sterren hebben stiekem al een paar antwoorden voor ons. Want wist je dat sommige sterrenbeelden zó goed bij elkaar passen dat ze een gouden medaille verdienen?
Wat een gezellige pakjesavond zou moeten worden, liep uit in een familiedrama. Kelly had nooit een goede band met haar schoonzus en zwager, maar toen er kinderen in het spel kwamen, ging het van kwaad tot erger. De boel escaleerde tijdens pakjesavond.
Laten we eerlijk zijn: alle kinderen hebben hun momenten waarop ze liever luisteren naar het buurmeisje van drie dan naar hun eigen ouders. Maar als je een kind hebt met een bepaald sterrenbeeld, kun je je borst natmaken. Deze zijn pas écht eigenwijs.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
Sinterklaas is een feest voor jong en oud, maar als je krap bij kas zit kan pakjesavond je veel buikpijn bezorgen. Ook Danique (36) voelde zich hierdoor radeloos, omdat ze wist dat haar kinderen geen cadeautjes in hun schoen zouden vinden. Tot er op de deur werd geklopt.