Presentatrice Nicolette Kluijver is moeder van Isabella en de tweeling Ana Sofia en Jesse.
Ik voed mijn kinderen op op gevoel. Geen idee of ik het goed doe. Ik heb een paar goede levenslessen geleerd die ik met ze deel, een heleboel liefde en een klein hoopje regels. Ik lees geen boeken over opvoeden, kijk geen opvoedkundige programma’s en ik kijk ook niet naar andere moeders. Ja, soms met een scheef oog, omdat ze een fantastische zelfgebakken megatraktatie hebben geknutseld en ik met een in elkaar gezakte cake op school sta. Of schoolpleinmoeders die er om 8.15 uur smetteloos uitzien, terwijl ik niet aan mezelf ben toegekomen. Ik ben allang blij dat ik ze op tijd bij school kan afleveren, met volle buikjes en schone tanden.
Maar goed… opvoeden dus. Wie weet in vredesnaam wat goed is en wat niet? Ik weet zelf nog dat ik erachter kwam dat mijn moeder een mens was. Een mens zoals ieder ander mens, met een naam en met gevoelens. Mijn mama is een Joke met een eigen leven; het was een hele openbaring.
Wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat een kind gelukkig is als hij of zij opgroeit in een veilige omgeving en genoeg ruimte heeft om zich te ontwikkelen. Natuurlijk voelt een kind zich gelukkig als het veel liefde krijgt. Voor die inzichten hoef je geen Einstein te zijn. Maar ik bedacht laatst wel dat ik iets anders wil toevoegen aan mijn opvoedstijl, zodat ik het misschien nog iets beter doe, namelijk ‘niet perfect opvoeden’.
Meer lezen?
Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Streven naar een perfect leven lijkt me zinloos, maar toch zie je in de maatschappij veel perfectionisme. Ik ben bang dat onze kinderen daar faalangstig van kunnen worden. Daarom denk ik dat het goed is om ook naar jezelf te kijken, als voorbeeld voor je kind. Ben ik zelf misschien perfectionistisch? Ik probeer daar nu echt rekening mee te houden.
Dus als ik weer eens gehaast op het schoolplein sta in mijn paardrijbroek, zonder make-up, of als ik erachter kom dat mijn dochters alleen de bovenste laag van hun haar hebben gekamd en de klitten eronderuit steken, dan zeg ik tegen mezelf: moet het nu allemaal perfect zijn? Nee. Hetzelfde geldt wanneer ik er weer eens van baal dat de kinderen onder de tandpastavlekken in de klas zitten. Ik kan het loslaten. Er is een heleboel liefde, een paar regels en we streven niet naar perfectie. Heerlijk, dat opvoeden op gevoel.
Deze column staat in Kek Mama 03-2021.
Lees ook
Déze pikante vraag van haar dochter (8) overvalt Nicolette Kluijver >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”