Presentatrice Nicolette Kluijver is moeder van Isabella en de tweeling Ana Sofia en Jesse.
We moeten naar ouderavond. Niet iets waar ik per se naar uitkijk. Natuurlijk is het fijn om de leerkrachten even te spreken. En om even in de klas te mogen zijn, want sinds corona is dat ook niet meer van zelfsprekend. Maar vlak ervoor ben ik toch nerveus. Want wat als je hoort dat het niet lekker gaat met je kind?
Normaal gesproken ben ik betrokken bij school. Als het kan sta ik luizen te pluizen, ben ik hulpmoeder bij ieder evenement, bak ik pepernoten of hang ik de paastakken op in de gang, lees ik voor op de voorleesdagen en ben ik oversteekjuf tijdens de verkeersweek. En nu, door corona, heb ik eigenlijk geen idee.
Net als alle andere ouders en verzorgers ben ik zo’n moeder geworden die haar kinderen afzet met de auto. Of nog snel een kus geeft terwijl ik op de fiets zit. Want we mogen niet naar binnen, op het schoolplein moeten we de pijlen volgen en we mogen ook niet te lang bij het plein blijven staan. En nu mag ik voor het eerst in lange tijd de school weer in. De heilige graal. Ik ben gespannen.
Joost en ik hebben drie gesprekken. Ik geniet van het moment. Op het ministoeltje waar mijn kindjes de halve dag doorbrengen. Aan de muur van het klaslokaal hangen prachtige tekeningen, gemaakt door mijn eigen kunstenaartjes en hun compagnons. Vanaf het stoeltje zie ik wat zij zien. Een vrolijke letterslinger boven het bord. Afdrukken van in verf gedoopte handjes over de hele muur verspreid, het aquarium met halfdode guppy. Dit is de plek waar mijn kindjes leren, elke dag weer.
Het gesprek met de leerkrachten is geruststellend. Ze doen het goed. Ana heeft een wilskracht van een leeuw, Jesse vindt leren leuk en Isa is een voorbeeldige leerling.
Zo trots als een pauw met duizend veren loop ik via de pijlen het schoolplein af. Ik knap uit elkaar van geluk. En gek genoeg (het zal wel de tijd van de maand zijn) jank ik er de dag erna nog van. Mijn kids doen het goed in het leven. Snik.
Deze column staat in Kek Mama 01-2022 en is geschreven vóór de nieuwe maatregelen.
Lees ook
Memo gemist: ‘Ik vergat mijn dochter op te halen van school’ >
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.