Presentatrice Nicolette Kluijver is moeder van Isabella en de tweeling Ana Sofia en Jesse.
Lees verder onder de advertentie
Ik weet even niet hoe ik het nog kan bolwerken. Het is te veel: de was, de afwas, de honden die uit willen, de vuile vloer, de vuilniszakken die naar buiten moeten, eten dat gemaakt moet worden, de telefoon die gaat… Ik word gek. Ik probeer mezelf te kalmeren door sussende woorden tegen mezelf te fluisteren (ik begin nu echt door te draaien), maar de kers op de taart zijn de vragen: mama, waar is…? Mama, hoe doe ik…? Mama, weet jij…?
Lees verder onder de advertentie
Gemiddeld stelt een klein kind zo’n 210 keer per dag een vraag aan z’n moeder en ik kan je vertellen: die van mij verdrievoudigen dit aantal. Normaal vind ik het heerlijk, al die vragen, maar vandaag heb ik de kracht niet. Mama weet het even niet, want mama moet nog stofzuigen, afwassen, huiswerkbegeleiding doen en eten koken. En dan dat speelgoed; het lijkt alsof ik in de speelgoedwinkel woon. “Maar mama, je had beloofd met ons te spelen! Vader en moedertje? Schooltje? Please!”
Opruimgoeroe
Ik kijk naar de puinhoop in huis en weet met mijn volle hoofd niet meer waar ik moet beginnen. Hoe heet die opruimgoeroe ook alweer, Marie Kondo? Ik wilde dat ik haar hierheen kon toveren. En dan heb ik een superidee. Marie Kondo, eat your opgeruimde heart out.
“Isa, Ana, Jesse, we gaan spelen, ik heb een leuk idee”, zeg ik. “Jaaa”, roepen ze in koor. “Mama speelt de verwende dame en jullie zijn een soort Assepoesters”, vervolg ik. Met luid gejuich en gespring wordt mijn rollenspel omarmd. Ik maak van een wollen sjaal een soort chique cape en neem vol flair een elitaire houding aan. “Zo, dus jullie gaan deze verwende oude dame helpen. Ruim dat speelgoed maar eens op voor de klok twaalf uur slaat.” “Wat gebeurt er als het twaalf uur is dan, mam?” vragen ze. Theatraal draai ik me om met mijn sjaal over mijn schouder. “Dan veranderen jullie in een pompoen”, zeg ik. Ze gieren het uit en werken ijverig verder. Met effect: al het speelgoed verdwijnt in de kast. En ik bedenk dat we gewoon verder spelen met de verwende dame. Ha, dan is die afwas straks ook meteen gedaan.
Lees verder onder de advertentie
Na twee jaar mee te kunnen lezen met de gezinsavonturen van Nicolette, is dit haar laatste column.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.