Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Terwijl de laatste bloemblaadjes van mijn Moederdagrozen langzaam naar de vensterbank dwarrelen, zit ik met een vriendin te kletsen over de relaties die we hebben met onze ouders, en in het bijzonder met onze moeders. Mijn vriendin heeft het contact met haar moeder drie jaar geleden verbroken. Haar ouders zijn gescheiden en de relatie met haar moeder verliep altijd al moeizaam. Het gedonder begon in haar pubertijd. Haar ouders hadden geen liefdevol huwelijk, maar hebben het – totdat ze twintig jaar was – samen volgehouden. En wellicht met de beste bedoelingen, maar met een zeer rommelig effect op de gezinsdynamiek, als ik mijn vriendin mag geloven.
Lees ook – Patricia over weerzien eerste vibrator: ‘Stemde me een beetje verdrietig’ >
Terwijl haar ouders dus een façade van een huwelijk ophielden, speelde emotionele chantage een grote rol bij haar thuis, iets wat zij pas veel later in haar leven had leren herkennen. Als kind begrijp je dat simpelweg niet: je neemt aan dat je ouders het beste met je voor hebben, en denk je niet na over mogelijke onderliggende manipulaties. Sterker nog, zo ver gaat je denkvermogen niet.
Ze heeft jaren therapie nodig gehad om in te zien dat niet zij, maar haar ouders verantwoordelijk waren voor haar belastende jeugd. Ze vertelde dat het een pijnlijk proces is geweest om zichzelf vrij te pleiten van schuldgevoelens die haar onterecht zijn opgelegd. In onze maatschappij wordt het vaak eerst naar het kind gekeken. De schuld zal wel bij het kind liggen. Het kind is ontspoord of heeft ADHD. Maar wat mij betreft kijken we wat vaker kritischer naar ouders. Want je breekt echt niet zomaar met een ouder. Aan dat feit gaan veel mensen aan voorbij, die zien daar niet de diepte van in.
Mijn eigen moeder is er niet meer, maar onze relatie was ook complex. Haar dood bracht ook een zekere opluchting, een gevoel van bevrijding. En dat durf ik nu na een aantal jaren hardop te zeggen. Maar met de jaren slijt ook het gevoel. Ik pleit niemand vrij, maar ik probeer sommige zaken wel in context te plaatsen. En dat doe ik vooral voor mijn eigen gemoedsrust.
Ik denk dat de bos verwelkte rozen onbewust de aanzet gaf voor ons gesprek. Het deed me realiseren dat we zeker niet de enigen zijn die worstelen met dit soort complexe gevoelens. Dus als deze woorden je bekend in de oren klinken, is deze column voor jou. Je staat er niet alleen voor.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]