Fotografie: Olga Esser
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (1 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: peuters en ijs.
Het is opeens lente, dus er moesten zomerschoenen worden gekocht. Sandalen, slippers, gympies, iets luchtigs en makkelijks en vooral iets dat Zelf aangetrokken kon worden door de peuter. Voor de verandering ging dat een keer makkelijk en slaagden we bij de eerste winkel. Daarna vonden we dat we een ijsje hadden verdiend. Want bij zo’n overwinning op een dag dat het 25 graden is, hoort een ijsje.
Nog even snel een boodschapje doen bij de supermarkt en toen door naar de ijscoman. Net toen we de supermarkt uitliepen zei mijn peuter: ‘Mama, ik moet plassen’. ‘Nu alweer? Je bent net geweest voordat we weg gingen thuis lieverd’, reageerde ik licht verontwaardigd. ‘Ik weet niet of we dan wel een ijsje kunnen halen, want daar is geen wc en dan zijn we niet op tijd thuis. We kunnen ook nu naar huis gaan en een ijsje uit de vriezer halen?’. Maar daar had de peuter geen oren naar; ze had haar zinnen gezet op schepijs. De ijswinkel was al in zicht, dus teruggaan was geen optie meer. Twijfelend of dit een goed idee was, liep ik naar de ijswinkel met mijn peuter aan de hand.
Natuurlijk was er een rij, want het was bizar mooi weer, vrijdagmiddag en begin mei. Terwijl ik in de rij wachtte stond de peuter vooraan met haar neus tegen het glas te kijken welke smaak ze ging kiezen. Toen we op het bankje het ijsje zaten op te eten en hapjes zaten uit te wisselen (‘Samen delen hé mama?’ en dan mijn halve ijsje opeten). Vertrok haar gezichtje… ‘Mama ik moet nú plassen!’ Shit, toch verkeerd ingeschat. Ik zag aan haar gezicht dat het menens was.
Ik haastte naar buiten en kwam meteen in de actie-modus. ‘Ik ga snel naar huis fietsen, terwijl jij de ijsjes vasthoudt in de bakfiets’, zei ik tegen mijn peuter. Zo gezegd zo gedaan. Peuter in de bakfiets gezet. In elke hand een bakje met smeltende ijsjes en sjezen maar. Ik racete naar huis op de bakfiets. Bij elke drempel of gat in de weg, riep ik: ‘DREMPEL! GOED de ijsjes vasthouden!’ en zoefden we door de straten van onze wijk en over de drempels heen. Gelukkig konden we allebei lachen om deze hilarische tocht, maar we wisten nog niet of het goed ging aflopen en de bakfiets en de onderbroek van mijn dochter droog zouden blijven.
Thuis aangekomen had mijn peuter twee halve milkshake-ijsjes vast. Terwijl ik haar uit de bakfiets tilde en riep: ‘RECHTHOUDEN DIE BAKJES!’ Gleed er natuurlijk wat gesmolten ijs over de rand van het bakje de bakfiets in. De schade viel mee. Toen snel met mijn peuter naar de wc gerend. Gelukkig waren we net op tijd! De nood was inderdaad erg hoog.
Gelukkig bedacht mijn vriend om onze gesmolten ijsjes vijf minuten in de vriezer te zetten, zodat ze van milkshake weer naar schepijs gingen. Na de wc-opluchting aten we lekker onze ijsjes op in de tuin. Ik had mijn les weer geleerd: vertrouw nooit op het inschattingsvermogen van een peuter als het gaat om plas ophouden en ijs. Never a dull moment met een peuter of zoals mijn peuter het verwoordde toen ik haar bed bracht in de avond: ‘Het was wel een spannend avontuur hè, mama’.
Meer columns lezen van Marloes? Dit is waarom ik een feministische moeder ben.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Weet je nog hoe jij de slappe opvoedpogingen om je heen bekeek en zwoer dat jij het anders zou doen? Niet volledig gelukt zeker? Tja, goed communiceren is nu eenmaal reuze moeilijk. Maar voor je het welzijn van je kind ook reuze belangrijk.
Het zomerseizoen van Een Huis Vol loopt bijna op z’n eind, maar niet zonder een laatste dosis gezelligheid en bijzondere momenten bij de familie Bakhcha.