Marloes: ‘Vertrouw niet op het inschattings-vermogen van een peuter als het gaat om ijs’

Marloes column Fotografie: Olga Esser
Marloes Graat
Marloes Graat
Leestijd: 4 minuten

Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (1 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: peuters en ijs.

Lees verder onder de advertentie

Het is opeens lente, dus er moesten zomerschoenen worden gekocht. Sandalen, slippers, gympies, iets luchtigs en makkelijks en vooral iets dat Zelf aangetrokken kon worden door de peuter. Voor de verandering ging dat een keer makkelijk en slaagden we bij de eerste winkel. Daarna vonden we dat we een ijsje hadden verdiend. Want bij zo’n overwinning op een dag dat het 25 graden is, hoort een ijsje.

Lees verder onder de advertentie

‘Mama, ik moet plassen’

Nog even snel een boodschapje doen bij de supermarkt en toen door naar de ijscoman. Net toen we de supermarkt uitliepen zei mijn peuter: ‘Mama, ik moet plassen’. ‘Nu alweer? Je bent net geweest voordat we weg gingen thuis lieverd’, reageerde ik licht verontwaardigd. ‘Ik weet niet of we dan wel een ijsje kunnen halen, want daar is geen wc en dan zijn we niet op tijd thuis. We kunnen ook nu naar huis gaan en een ijsje uit de vriezer halen?’. Maar daar had de peuter geen oren naar; ze had haar zinnen gezet op schepijs. De ijswinkel was al in zicht, dus teruggaan was geen optie meer. Twijfelend of dit een goed idee was, liep ik naar de ijswinkel met mijn peuter aan de hand. 

Lees verder onder de advertentie

Natuurlijk was er een rij, want het was bizar mooi weer, vrijdagmiddag en begin mei. Terwijl ik in de rij wachtte stond de peuter vooraan met haar neus tegen het glas te kijken welke smaak ze ging kiezen. Toen we op het bankje het ijsje zaten op te eten en hapjes zaten uit te wisselen (‘Samen delen hé mama?’ en dan mijn halve ijsje opeten). Vertrok haar gezichtje… ‘Mama ik moet nú plassen!’ Shit, toch verkeerd ingeschat. Ik zag aan haar gezicht dat het menens was.

Drempel!

Ik haastte naar buiten en kwam meteen in de actie-modus. ‘Ik ga snel naar huis fietsen, terwijl jij de ijsjes vasthoudt in de bakfiets’, zei ik tegen mijn peuter. Zo gezegd zo gedaan. Peuter in de bakfiets gezet. In elke hand een bakje met smeltende ijsjes en sjezen maar. Ik racete naar huis op de bakfiets. Bij elke drempel of gat in de weg, riep ik: ‘DREMPEL! GOED de ijsjes vasthouden!’ en zoefden we door de straten van onze wijk en over de drempels heen. Gelukkig konden we allebei lachen om deze hilarische tocht, maar we wisten nog niet of het goed ging aflopen en de bakfiets en de onderbroek van mijn dochter droog zouden blijven.

Lees verder onder de advertentie

Inschattingsfout

Thuis aangekomen had mijn peuter twee halve milkshake-ijsjes vast. Terwijl ik haar uit de bakfiets tilde en riep: ‘RECHTHOUDEN DIE BAKJES!’ Gleed er natuurlijk wat gesmolten ijs over de rand van het bakje de bakfiets in. De schade viel mee. Toen snel met mijn peuter naar de wc gerend. Gelukkig waren we net op tijd! De nood was inderdaad erg hoog.

Lees verder onder de advertentie

Gelukkig bedacht mijn vriend om onze gesmolten ijsjes vijf minuten in de vriezer te zetten, zodat ze van milkshake weer naar schepijs gingen. Na de wc-opluchting aten we lekker onze ijsjes op in de tuin. Ik had mijn les weer geleerd: vertrouw nooit op het inschattingsvermogen van een peuter als het gaat om plas ophouden en ijs. Never a dull moment met een peuter of zoals mijn peuter het verwoordde toen ik haar bed bracht in de avond: ‘Het was wel een spannend avontuur hè, mama’.

Meer columns lezen van Marloes? Dit is waarom ik een feministische moeder ben.

Lees verder onder de advertentie

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken