Beeld: Mark Groeneveld
Malu Pesulima (29) woont samen met Romano en is moeder van Mack (5) en Mosie (1).
Babygehuil. Na nagels op een schoolbord en nachtelijk gesnurk op misthoornvolume is dit, als je het mij vraagt, een van de irritantste geluiden ooit. Hoeveel ik ook van mijn kinderen hou, zodra mijn jongste langer dan vijf minuten als een sirene tekeergaat, ben ik compleet overprikkeld. En als ik die internetlijstjes met ‘meest irritante geluiden ter wereld’ moet geloven, ben ik beslist niet de enige die hier last van heeft.
“Omringd door onbekenden en boze blikken breekt het zweet me uit”
Toch weet ik ook dat baby’s je natuurlijk niet voor de lol tinnitus light bezorgen. Ze kunnen zichzelf per slot van rekening niet anders uiten en daarom kan ik heus wel het geduld opbrengen om mijn oerschattige maar immer luidruchtige baby stil te krijgen. Meestal dan, want als ik omringd ben door onbekenden en de boze blikken in no time mijn richting op kijken, breekt het zweet me uit.
Lees ook – Dagje naar het strand met je baby? Zo bereid je je voor >
Op zulke momenten denk ik gek genoeg terug aan die keer dat ik als tienjarig meisje op een zomerse dag met mijn ouders naar het strand van Hoek van Holland ging. Al wiegend liep een onbekende vrouw met een hysterisch huilende baby in haar armen langs onze handdoekjes. Ze kreeg haar kind met geen mogelijkheid stil, en hoe jong ik ook was, ik kan die hulpeloze blik in haar ogen nog precies uittekenen.
Om me heen hoorde ik mensen zuchten, maar mijn vader liep naar haar toe. “Krampjes?” vroeg hij. De vrouw keek verrast op en zei vervolgens dat ze geen idee had waarom haar baby zo overstuur was. “Ga anders eens met ’m langs het water zitten”, tipte mijn vader. “Daar worden baby’s rustig van.”
Hij was nauwelijks uitgesproken of ze trok een sprintje richting de zee, en nog geen kwartier later liep ze met haar slapende zoon in haar armen naar mijn vader om hem te bedanken. Zijn tip had inderdaad gewerkt.
Dit simpele moment op het strand ben ik nooit vergeten. Ik heb mijn vaders advies meermaals opgevolgd (aan het water zitten is inderdaad dé remedie tegen een huilende baby), maar belangrijker nog: ik zag toen al dat het fijn is om hulp te krijgen wanneer je als moeder even met je handen in het haar zit.
Dus, lieve mensen, mocht je binnenkort een ouder op een loeihete zomerdag overspannen met huilbaby over het strand zien banjeren, en gaan je nekharen overeind staan door het geluid? Pers er op z’n minst een vriendelijke glimlach uit. Het maakt ieders stranddag een stuk leuker.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.