“Vijf jaar geleden, kort na de geboorte van Senn, werd ik actiever op Instagram. Senn was een huilbaby, dus het was een heftige tijd. Op internet kon ik destijds maar weinig herkenbare verhalen vinden – ik zag alleen perfecte gezinnen op een roze wolk, iets wat ik juist niet herkende. Om het taboe te doorbreken, besloot ik de verhalen zelf te schrijven. En dat sloeg aan, want er kwamen een hoop volgers bij. Wat een opluchting: ik was niet de enige met een huilbaby. Op Instagram deel ik bewust óók de moeilijke kant van het moederschap, maar de laatste tijd worstel ik daar soms mee. Welke momenten deel ik wel en welke juist niet? Ik wil mijn kinderen niet te kwetsbaar opstellen, maar ik wil ook eerlijk zijn. Waar die grens ligt, weet ik nog niet precies, maar ik bespreek het regelmatig met Peter.”
“Dat was een heftige tijd. Het was flink aanpoten met een huilbaby en bovendien sliepen we amper. Vanaf zijn geboorte huilde Senn twintig uur per dag – en dat geluid ging echt door merg en been. De kraamhulp trof ons elke ochtend huilend op de bank aan. Senn is ons eerste kind, dus ik was enorm onzeker: wat doe ik verkeerd? Bovendien nam niemand ons serieus. We kregen continu te horen dat huilen er nu eenmaal bij hoort. Hadden we het ouderschap gewoon te rooskleurig ingeschat? Pas toen mijn moeder bepaalde trekjes van mij in Senn herkende, kwamen we in de medische molen terecht. Wat bleek? Senn had reflux in combinatie met een koemelkallergie, net als ik vroeger. Door een strak regime aan te houden en koemelkvrije dieetvoeding, kregen we ons leven na ongeveer zes maanden weer op de rit. Daarna kwam de grootste klap: ik kreeg een burn-out en Peter en ik stonden op het punt om uit elkaar te gaan. Gelukkig hebben we elkaar, door heel veel gesprekken en aandacht, weer teruggevonden.”
Lees ook Influencer Kimberly Kik: ‘In een speelgoedwinkel heb ik geen ruggengraat’
“Ja, daar hebben we bewust wat langer mee gewacht. De angst voor nóg een huilbaby was te groot – ik wist niet of we dat aankonden. We hebben daarom gewacht tot Senn naar school ging. Stel, ons tweede kind huilde ook zoveel, dan was hij in elk geval wat zelfstandiger. Gelukkig ging het met Keet een stuk beter. Het klinkt lullig, maar dat was echt een verademing. Toch zit de angst er nog steeds in. Bij elke huil die wat heftiger is, sla ik aan. Dat is een kleine smet op ons geluk. Tegelijkertijd geniet ik een stuk bewuster van Keet, omdat ik de babytijd van Senn gemist heb.”
“Ik speel niet graag met blokken en Duplo, maar ik ben dol op grapjes, gek doen en zingen. Ik maak mijn kinderen graag aan het lachen. Schaterlachjes horen we hier vaak, haha. Wat mij ook typeert, is mijn chaotische huishouden. Alle ballen hooghouden lukt niet altijd, want meestal zijn de ballen kwijt. Laatst had ik nog een error, toen ik de kinderen ophaalde van de kinderopvang en ze in de auto stopte – wat al een heel gedoe is. Vervolgens begon een van de twee te brullen, omdat-ie honger had. Eenmaal thuis was ik vergeten eten te halen, dus hebben we maar iets besteld.”
“Ja, steeds vaker. Een tijdje geleden kreeg ik een vervelend bericht: ‘Je hebt zo’n perfect leven, wat zeik je nou?’ Soms vinden mensen het raar dat ik Keet nog borstvoeding geef. Zulke kritiek doet meer met me dan ik zou willen. Dus, toetsenbordhelden: denk eens wat vaker na voordat je iets zegt, want je kunt er iemand mee kwetsen.” In de miniserie op Kek Mama TV geef Erin vier weken lang een kijkje in haar leven. Gezin, dagjes weg, diepgaande gesprekken en bekentenissen: alles komt voorbij. Benieuwd? Bekijk de tweede vlog hieronder.
Dit bericht op Instagram bekijken
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
