‘Mama, wanneer ga ik eigenlijk dood?’

“Mama, wanneer ga ik eigenlijk dood?” Even voelt het alsof mijn keel wordt dichtgeknepen als Mack me vanaf de achterbank uit het niets met zijn gedachten confronteert. Het overvalt me. “Nog lang niet lieverd, pas als je honderd bent.”

Donkere overdenkingen

Mack lijkt tevreden met het antwoord en neuriet verder op de melodie van Jokie & Jet, maar een paar tellen later dringt tot me door wat ik werkelijk heb gezegd. Want pas doodgaan als we honderd zijn, daar klopt natuurlijk niets van. Lang niet iedereen gaat pas dood als ie honderd is – was het maar zo.

“Een paar tellen later dringt tot me door wat ik werkelijk heb gezegd”

Was het maar zo dat er nooit iemand onder een auto belandde, dat er nergens in de wereld oorlog was en er geen ziektes bestonden. Dat ieder mens zo gezond en gelukkig was dat ie fluitend de honderd aantikte. Maar die donkere overdenkingen? Die zou ik mijn gevoelige kleuter het liefst voor altijd willen besparen.

Lees ook – Praten met je kind over de dood: hoe doe je dat? >

Verdriet, warmte en liefde

Ze voeren me terug naar mijn eigen jeugd, toen ik op mijn dertiende een vriendje verloor; het is een periode die voor altijd in mijn geheugen gegrift staat. Niet alleen door het verdriet dat ik nog niet eerder zo intens had gevoeld als kind, ook door de warmte en liefde die ontstonden in de week van zijn uitvaart.

Mijn moeder kookte voor al het bezoek en samen met een vriendinnetje ging ik naar onze basisschool om het nieuws in zijn oude klas te vertellen. We schreven een speech, lachten tot we kramp kregen in onze kaken, huilden tot we niet meer konden en tekenden hartjes op zijn houten kist. Natuurlijk was ik verdrietig, maar sinds die warme deken zie ik de dood niet meer louter als akelig – iets wat ik Mack en Mosi ook hoop mee te geven.

“Wat gebeurt er als je doodgaat, denk je?” vraag ik Mack. Stellig antwoordt hij: “Dan kan je niet meer bewegen. En niet meer naar de Efteling, niet meer naar school en geen boodschappen meer doen.”

“En waar gaan mensen die dood zijn naartoe?”

“Naar Batman. Dat hoop ik. Maar niet als Joker er ook is, want dan gaan ze vechten!”

“Ach schat”, vervolg ik. “Zal ik jou eens een geheimpje vertellen? Als jij dat wil, ga je ook naar Batman als je dood bent. Maar wel pas over honderd jaar, afgesproken?”

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.