Beeld: Mark Groeneveld
Malu Pesulima (29) woont samen met Romano en is moeder van Mack (4) en baby Mosi.
“Mama, wanneer ga ik eigenlijk dood?” Even voelt het alsof mijn keel wordt dichtgeknepen als Mack me vanaf de achterbank uit het niets met zijn gedachten confronteert. Het overvalt me. “Nog lang niet lieverd, pas als je honderd bent.”
Mack lijkt tevreden met het antwoord en neuriet verder op de melodie van Jokie & Jet, maar een paar tellen later dringt tot me door wat ik werkelijk heb gezegd. Want pas doodgaan als we honderd zijn, daar klopt natuurlijk niets van. Lang niet iedereen gaat pas dood als ie honderd is – was het maar zo.
“Een paar tellen later dringt tot me door wat ik werkelijk heb gezegd”
Was het maar zo dat er nooit iemand onder een auto belandde, dat er nergens in de wereld oorlog was en er geen ziektes bestonden. Dat ieder mens zo gezond en gelukkig was dat ie fluitend de honderd aantikte. Maar die donkere overdenkingen? Die zou ik mijn gevoelige kleuter het liefst voor altijd willen besparen.
Lees ook – Praten met je kind over de dood: hoe doe je dat? >
Ze voeren me terug naar mijn eigen jeugd, toen ik op mijn dertiende een vriendje verloor; het is een periode die voor altijd in mijn geheugen gegrift staat. Niet alleen door het verdriet dat ik nog niet eerder zo intens had gevoeld als kind, ook door de warmte en liefde die ontstonden in de week van zijn uitvaart. Mijn moeder kookte voor al het bezoek en samen met een vriendinnetje ging ik naar onze basisschool om het nieuws in zijn oude klas te vertellen. We schreven een speech, lachten tot we kramp kregen in onze kaken, huilden tot we niet meer konden en tekenden hartjes op zijn houten kist. Natuurlijk was ik verdrietig, maar sinds die warme deken zie ik de dood niet meer louter als akelig – iets wat ik Mack en Mosi ook hoop mee te geven. “Wat gebeurt er als je doodgaat, denk je?” vraag ik Mack. Stellig antwoordt hij: “Dan kan je niet meer bewegen. En niet meer naar de Efteling, niet meer naar school en geen boodschappen meer doen.” “En waar gaan mensen die dood zijn naartoe?” “Naar Batman. Dat hoop ik. Maar niet als Joker er ook is, want dan gaan ze vechten!” “Ach schat”, vervolg ik. “Zal ik jou eens een geheimpje vertellen? Als jij dat wil, ga je ook naar Batman als je dood bent. Maar wel pas over honderd jaar, afgesproken?” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.