Sinds het moederschap kan Malu geen verhaal meer aanhoren of lezen zonder dit op zichzelf te projecteren. En dat vindt ze af en toe best lastig.
‘Neem bijvoorbeeld een tv-programma als ‘Steenrijk, Straatarm’. In gedachte zie ik mezelf dan met kind en al bij de kassa staan, hopend dat m’n pinpas dit keer wél meewerkt.’
Hoe zou ik met zo’n situatie omgaan? Wat nu als wíj geen geld zouden hebben voor een verjaardagscadeau voor onze zoon? Als we vaak ‘nee’ moeten verkopen en nooit met het gezin op vakantie kunnen? Of als Mack op school gepest wordt omdat hij altijd dezelfde kleren draagt en wij ‘m niet eens nieuwe schoenen kunnen geven? Wat een respect voor die ouders, denk ik dan. Want wat moet dat soms lastig zijn.
Lees ook
‘Voel je als moeder niet schuldig als je niet van ieder moment geniet’ >
Maar nog pijnlijkere gedachtes schieten er door mijn hoofd als ik naar het journaal kijk. Dan stel ik me voor dat ook wij de ouders van de Spaanse peuter Julen hadden kunnen zijn. En dat ook wij na bijna twee weken meedogenloze onzekerheid te horen hadden gekregen dat onze zoon er niet meer is…
Ik weet dat mezelf angst aanpraten voor niemand goed is, maar van zware gebeurtenissen kan ik nachten wakker liggen. Ook al is het zo ‘ver van m’n bed’.
Die kwetsbaarheid overvalt me soms. Vooraf had ik namelijk nooit gedacht dat zulke gevoelens zo intens konden zijn. Niet dat je je überhaupt mentaal kan voorbereiden op ‘moeder worden’, maar (buiten de kraamtranen, dan) had niemand mij verteld dat je het leed van anderen je ineens zo persoonlijk aantrekt.
In het begin kon ik daardoor slecht omgaan met heftige verhalen, maar langzaam lukt het me om uit die angst iets positiefs te halen. Ik knuffel mijn zoon nog eens extra en sta vaker stil bij hoe fijn het is dat hij gezond is, dat hij een vader en moeder heeft en dat hij op z’n eerste verjaardag een mooi cadeau krijgt. Als ik ‘m dan tijdens het spelen zo hoor schateren, vergeet ik de slapeloze nachten van afgelopen week en kan ik alleen nog maar meelachen.
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels acht maanden oud.
Hoe combineer je het ouderschap met een goedlopende carrière? In ‘De ladder op’ interviewen we bekende Nederlandse vrouwen hierover. In deze editie: Loes Daniels (36). Zij en haar partner Roderick zijn trotse ouders van Hugo (2,5) en Lotti (7 maanden).
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.