Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (1). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Lees verder onder de advertentie
“De ondergaande zon kleurt de lucht in verschillende tinten roze, oranje en paars. Aan de horizon schittert het silhouet van een kudde olifanten. De dag komt ten einde in Kruger National Park. Een van de grootste safariparken in Zuid-Afrika en qua oppervlakte ongeveer gelijk aan de helft van Nederland. Het park staat bekend om z’n enorme variatie aan dieren en bevat dan ook de grootste diversiteit aan wildlife van het gehele continent Afrika, waaronder de befaamde ‘big five’ (tot zover uw reisleider, tot ziens).
Op de achterbank stuiteren twee figuren die te lang hebben stilgezeten. Lege pakjes drinken, klokhuizen en verfrommelde koekpapiertjes liggen verspreid tussen het kroost in. De kleine zoon probeert zijn knuffellama door de kier van het autoraam te drukken terwijl de grote zoon een leuke poging doet om mee te rappen met ‘break ya f**ing neck’ van Busta Rhymes (NEE dit is geen geschikte muziek voor een zesjarige en JA na uren Nijntje, Kinderen voor Kinderen en Annie M. G. Schmidt is er een tegenhanger van alle zoetsappigheid nodig). Ik geef onszelf meerdere denkbeeldige schouderklopjes voor het aangaan van deze activiteit: op safari met twee jonge kinderen.
De eerste twee uur verliepen vrij soepel. De jongste zoon dommelde na wat enthousiaste apengeluiden bij het zien van een baviaan al vrij vlot in slaap en de oudste zoon spotte met zijn scherpe oog enthousiast met ons mee. Daarbij kregen we de nodige kidsplaining – het met ongekende zelfverzekerdheid delen van totale nonsens – over het dierenrijk er gratis bij.
Na een volle ochtend turen, zoeken, verwondering en verrukking (vooral door het enthousiaste ouderpaar op de voorstoelen) vonden we het begrijpelijk dat er op de achterbank wat verveling begon op te treden. Wij zijn ook niet gek. Dus na het organiseren van wat versnaperingen en entertainment op de achterbank reden we weer verder.
De oudste zoon was direct volledig in beslag genomen door twee springende loodgieters en een hulpeloze prinses. Op hetzelfde moment zagen we echter prompt in de verte het rode signaal van remlichten en een stuk of zes stilstaande auto’s. En in safariland weet je meteen; dáár moet je wezen. En jawel. Het was de hoofdprijs. Vier leeuwinnen met een stuk of negen welpjes. De moeders lagen samen uitgestrekt op een heuveltje. Ze leunden wat loom tegen elkaar aan. De welpjes stoeiend, stuntelend en struikelend om het moedergroepje heen. Momlife in het dierenrijk. Alsof ik mezelf zag zitten met m’n moedervriendinnen in de lokale speeltuin Het was schitterend. Ademloos sloegen we het tafereel gade.
Na veel enthousiaste geluiden keek onze zoon semi-geïnteresseerd op van zijn scherm: ‘Ohja…zóóó…wauw te gek zeg. Ja fantastisch!’, zei hij geconditioneerd. Gelijktijdig mompelde hij iets over de groene tunnel met een geheime gang die hij niet kon vinden. Onze kleinste dierenvriend leek ook weinig onder de indruk. Er zat een irritant zoemende bromvlieg op het raam die hij probeerde plat te drukken met zijn wijsvinger. Toen we verder reden begon hij ineens wel heel wild enthousiast op de autoruit te tikken. Hij bleek een geit te hebben gespot. Met bijbehorende geitimitaties (iets tussen gemekker en gebalk in) begon hij enthousiast naar de nietsvermoedende geit te zwaaien met een blik van ongekende blijdschap. Geiten, leeuwen. Voor kinderen kent het dierenrijk nauwelijks een hiërarchie. Volgende week maar weer naar de kinderboerderij dan.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Zodra je als moeder denkt dat je alles onder controle hebt, gaat het mis. Het overkwam ook de 32-jarige Fien. Ze maakte een gigantische smakkerd met de fiets, haar peuter én haar baby. Maar dat was volgens haar nog niet eens het ergste, want wat er daarna gebeurde zorgde voor nóg meer frustratie.
Je zou denken dat de royals alles in huis hebben wat hun hartje begeert én nog een beetje meer. Maar wanneer Koningin Máxima terugblikt op haar tijd als kersverse moeder, doet ze een bijzondere onthulling.
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Rachel Siwaletti, op Instagram beter bekend als interieur-influencer De Huismuts, deelt verdrietig nieuws: er zit niks anders op dan haar huis te verkopen. “Het is de plek waar we nog zoveel dromen hadden.”