Kirsten Schilder: ‘Het is zo cliché dat ik het bijna niet durf op te schrijven’

kirsten schilder Fotografie: Kee & Kee
Kirsten Schilder
Kirsten Schilder
Leestijd: 3 minuten

Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.

Lees verder onder de advertentie

Het is zo cliché dat ik het bijna niet durf op te schrijven: de tijd gaat zó verschrikkelijk snel. Maar hier, op een handdoek op een rustig strandje, terwijl Nick in de zee aan het zwemmen is met Nikki, Julian en Jackie, voel ik het in elke vezel. De tijd dendert door, terwijl ik eindelijk even stil sta. Nou ja, stil lig, op dit moment.

Lees verder onder de advertentie

We zijn twee weken op vakantie. Echt even weg met z’n vijven. Geen lijstjes die ik moet afwerken, geen gesprekken die ik half voer terwijl mijn hoofd ergens anders is. Gewoon tijd. Voor mezelf, voor ons, voor het nu. En juist in dat nu komt iets heel simpels, maar o zo confronterend, naar boven.

Geniet er maar van!

“Kirs, geniet er maar van! De tijd gaat zo snel.” Het is een zin die ik zo vaak heb gehoord. Maar ik denk dat je het pas écht voelt als je stil kunt staan. Tegelijkertijd moet ik ook eerlijk zijn, er zijn genoeg momenten geweest waarop ik juist hoopte dat de tijd wat sneller zou gaan. Fases waarin ik het moederschap pittig en zwaar vond. Waarin ik moe was, kortaf, en dacht: als we hier maar doorheen zijn. Maar nu, met wat afstand, zie ik hoe ook die fases voorbij zijn gegaan, zonder dat ik het merkte. Juist tijdens een vakantie, als er even niets hoeft, valt het me op. We hebben weer echt aandacht voor elkaar. En pas dan zie je hoeveel er in de tussentijd ongemerkt is veranderd.

Lees verder onder de advertentie

Tekst gaat verder onder de foto.

Eigen beeld

Simpel maar groots

De afgelopen weken heb ik me iets voorgenomen. Ik neem elke dag minstens één keer drie minuten de tijd om alleen maar naar onze kinderen te kijken. Niet praten, niet ingrijpen, niet sturen. Alleen maar kijken. Naar hoe ze met elkaar omgaan, hoe ze bewegen, hoe ze van kleine dingen grote verhalen maken. En wat er dan gebeurt, is simpel maar groots: ik zie ze. Echt. Niet als onderdeel van de dagelijkse stroom van dingen die moeten, maar zoals ze zijn, op dat moment.

Lees verder onder de advertentie

Ik moet vaak denken aan een column van Romy Boomsma die ik jaren geleden las. Ze schreef hoe je pas merkt dat je kind in een volgende fase zit, als die eerdere fase eigenlijk al voorbij is. Dat raakte me toen al, maar nu begrijp ik pas echt hoe pijnlijk waar het is. Kinderen veranderen niet met grote aankondigingen, maar sluipenderwijs. En voordat je het doorhebt, zijn ze alweer een stukje verder gegroeid.

Nu is het moment

Daarom wil ik mezelf iets blijven herinneren. Nu is het moment. Niet straks, als het rustiger is, of als het beter uitkomt. Niet alleen tijdens een vakantie, maar juist ook thuis, tussen school, werk en de boodschappen door. Want dit zijn de momenten die je al snel als vanzelfsprekend ziet. En ik wil niet alleen terugkijken met het gevoel dat het mooi was, maar ook weten: ik was erbij.

Lees verder onder de advertentie

En dat door simpelweg af en toe even te kijken. En niets anders.

Meer lezen van Kirsten? Hier vind je haar andere columns.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken