
Deze 5 zinnen zorgen ervoor dat je kind juist niét luistert, volgens een expert
Een onderzoeker heeft ontdekt welke zinnen je beter niet tegen je kind kunt zeggen, om ervoor dat zorgen dat het gaat luisteren.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Het was een warme zomerdag. Er waren kanten jurken, mooie pakken, en onze kinderen renden door het gras. We trouwden. Voor de tweede keer, in onze eigen achtertuin. Niet omdat het de eerste keer niet goed was, integendeel.
Negen jaar geleden beloofden we elkaar alles op Ibiza, omringd door onze liefste familie en vrienden. We vierden de liefde, op een plek die veel voor ons betekent. Maar dit keer deden we het opnieuw. Bewuster. En met een extra reden: onze lieve Jackie.
We kozen toen bewust voor Ibiza. Niet alleen vanwege de zon, maar omdat dat eiland voor ons vol herinneringen zit. We namen onze vrienden en familie mee langs plekken die voor ons belangrijk waren, om daar samen nieuwe herinneringen te maken.
Liefde leeft. Ze verandert, groeit en heeft aandacht nodig. Daarom deden we het opnieuw. Niet om iets recht te zetten, maar om te vieren wat er al was, en wat erbij is gekomen.
We wilden dat Jackie ook deel uitmaakt van ons verhaal. Dat ze ziet wat liefde is als je het leeft. Niet als sprookje, maar als iets echts. Iets wat je samen maakt, vasthoudt en bewust viert. Ze mocht samen met onze andere kinderen zelfs een kindertrouwakte ondertekenen. Een klein moment, maar groots in betekenis. Zodat ook zij zich verbonden voelde met wat we die dag vierden.
Op de uitnodiging stond dat we mijn verjaardag vierden op het strand. Maar het ging over meer dan dat. Niet op Ibiza dit keer, maar in Noordwijk aan Zee. We wilden stilstaan bij de liefde tussen Nick en mij. En bij de vriendschappen die ons al die jaren dragen. Bij de mensen die erbij waren op Ibiza, en bij de mensen die er sindsdien bij zijn gekomen. Mensen die ons kennen in alle versies: vrolijk, moe, gezellig, druk.
Op een moment bleef ik even staan. Jackie zat in het zand en keek om zich heen. Ze nam alles in zich op. Ze stapte op iemand af, lachte, kreeg een knuffel, en huppelde weer verder. Ik keek naar haar, een paar minuten maar. Zo op haar gemak, zo thuis bij de mensen die er waren. In 2016 trouwden we met veel van deze mensen om ons heen. Nu stond zij er middenin. Niet als toeschouwer, maar als vanzelfsprekend onderdeel.
Wat ik me die dag realiseerde? Dat liefde niet vanzelfsprekend is. Je moet haar blijven zien. Blijven vieren. Niet alleen met z’n tweeën, maar juist samen met de mensen die je herinneren waar je vandaan komt. Onze liefde werd die dag gevierd, omdat ze dat verdient. Steeds opnieuw. En omdat vriendschap misschien niet altijd opvalt, maar wel het fundament is waarop alles rust. Want liefde wordt groter als je haar deelt.
Dus proost, ook op onze “vriendschap”. Dank je wel dat je deze maand de tijd hebt genomen om mijn column, een stukje uit mijn leven, wilde lezen. ❤️
Meer lezen van Kirsten? Hier vind je haar andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!