Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Lees verder onder de advertentie
“De eerste periode van het schooljaar bouw ik aan mijn groep, ontdekken we met de kinderen de regels en afspraken, worden vriendschappen gesloten en zorgen we er samen voor dat een goede basis wordt gelegd voor de rest van het jaar. Hoe gaan we met elkaar om? Wat vinden we belangrijk? En wat is eigenlijk in onze groep ‘normaal’? In de gouden weken zetten we de toon.
Lees verder onder de advertentie
Acceptatie
In de kranten lees je vaak over ‘normen en waarden’, ‘acceptatie’ en ‘diversiteit’. En je leest vooral over hoe dat (nog steeds) misgaat tussen mensen. Vandaag werk ik met de kinderen uit de klas aan een tekening over hun gezin. Elkaar beter leren kennen is in deze periode een vaak terugkerend onderwerp. Tijdens het tekenen komt Koen naar mij toe en laat vol trots zijn tekening zien “Kijk juf, mooi hè?” vraagt hij. Op zijn tekening heeft hij zijn papa, mama, zusje en zichzelf getekend. Hij wijst naar de jurk die hij op de tekening draagt en vraagt nog een keer: “Mooi hè, juf?” waarop ik natuurlijk positief reageer, net als op alle andere tekeningen die voorbijkomen: een gezin met twee papa’s, een gezin met één mama – in mijn klas bestaat het allemaal en we vertellen er elkaar over.
Lees verder onder de advertentie
”
Maar dames, dan zijn er toch gewoon twee mama’s in dit gezin?
Twee mama’s
Een halfuurtje later zie ik tijdens de speel-werkles dat Kim en Bushra in de huishoek aan het kibbelen zijn. Als ik vraag wat er aan de hand is, zegt Bushra: “Ik wil mama zijn!” en Kim reageert snel: “Nee, ik wil mama zijn!” Mijn oplossing: “Maar dames, dan zijn er toch gewoon twee mama’s in dit gezin?” lijkt ze niet te verbazen, want zowel Kim als Bushra reageert met: “O… o ja… oké!” Het spel gaat vrolijk verder, met twee mama’s in de huishoek.
Lees verder onder de advertentie
De volgende dag komt Koen in zijn jurk de klas binnen. “Mooi hè!?” vraagt hij weer aan mij en ik zeg: “Ja Koen, je ziet er mooi uit.” Vanbinnen maakt mijn hart een sprongetje, want wat is het gaaf dat hij gewoon zichzelf durft te zijn. Dat wens je iedereen toch toe? De andere kinderen reageren of niet op Koen of enthousiast. “Wat een mooie jurk heb je, Koen!” roept Emma. Waarop Davey zegt: “Ik zou er ook wel zo een willen hebben.”
Elke dag dat ik met de kleuters werk, realiseer ik het me weer: zo moeilijk is het niet. Alles is bijzonder, maar tegelijk heel gewoon. Voor kleuters maakt het niet uit. De begrippen ‘acceptatie’ en ‘diversiteit’ kennen ze niet, maar je hoeft het ze niet eens uit te leggen. Iedereen is gelijk, maar iedereen is anders. En iedereen mag en kan er zijn. Wat is de wereld van het jonge kind toch geweldig en zo puur. Puur goud. In de gouden weken denk ik dan ook vaak: Konden alle volwassenen zo af en toe maar gewoon kleuters zijn. De wereld zou er, zeker weten, een stuk mooier uitzien.”
Liefde is een mysterie, maar de sterren hebben stiekem al een paar antwoorden voor ons. Want wist je dat sommige sterrenbeelden zó goed bij elkaar passen dat ze een gouden medaille verdienen?
Laten we eerlijk zijn: alle kinderen hebben hun momenten waarop ze liever luisteren naar het buurmeisje van drie dan naar hun eigen ouders. Maar als je een kind hebt met een bepaald sterrenbeeld, kun je je borst natmaken. Deze zijn pas écht eigenwijs.
Wat een gezellige pakjesavond zou moeten worden, liep uit in een familiedrama. Kelly had nooit een goede band met haar schoonzus en zwager, maar toen er kinderen in het spel kwamen, ging het van kwaad tot erger. De boel escaleerde tijdens pakjesavond.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
Sinterklaas is een feest voor jong en oud, maar als je krap bij kas zit kan pakjesavond je veel buikpijn bezorgen. Ook Danique (36) voelde zich hierdoor radeloos, omdat ze wist dat haar kinderen geen cadeautjes in hun schoen zouden vinden. Tot er op de deur werd geklopt.