Bron: Eigen beeld
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
“De eerste periode van het schooljaar bouw ik aan mijn groep, ontdekken we met de kinderen de regels en afspraken, worden vriendschappen gesloten en zorgen we er samen voor dat een goede basis wordt gelegd voor de rest van het jaar. Hoe gaan we met elkaar om? Wat vinden we belangrijk? En wat is eigenlijk in onze groep ‘normaal’? In de gouden weken zetten we de toon.
In de kranten lees je vaak over ‘normen en waarden’, ‘acceptatie’ en ‘diversiteit’. En je leest vooral over hoe dat (nog steeds) misgaat tussen mensen. Vandaag werk ik met de kinderen uit de klas aan een tekening over hun gezin. Elkaar beter leren kennen is in deze periode een vaak terugkerend onderwerp. Tijdens het tekenen komt Koen naar mij toe en laat vol trots zijn tekening zien “Kijk juf, mooi hè?” vraagt hij. Op zijn tekening heeft hij zijn papa, mama, zusje en zichzelf getekend. Hij wijst naar de jurk die hij op de tekening draagt en vraagt nog een keer: “Mooi hè, juf?” waarop ik natuurlijk positief reageer, net als op alle andere tekeningen die voorbijkomen: een gezin met twee papa’s, een gezin met één mama – in mijn klas bestaat het allemaal en we vertellen er elkaar over.
Maar dames, dan zijn er toch gewoon twee mama’s in dit gezin?
Een halfuurtje later zie ik tijdens de speel-werkles dat Kim en Bushra in de huishoek aan het kibbelen zijn. Als ik vraag wat er aan de hand is, zegt Bushra: “Ik wil mama zijn!” en Kim reageert snel: “Nee, ik wil mama zijn!” Mijn oplossing: “Maar dames, dan zijn er toch gewoon twee mama’s in dit gezin?” lijkt ze niet te verbazen, want zowel Kim als Bushra reageert met: “O… o ja… oké!” Het spel gaat vrolijk verder, met twee mama’s in de huishoek.
De volgende dag komt Koen in zijn jurk de klas binnen. “Mooi hè!?” vraagt hij weer aan mij en ik zeg: “Ja Koen, je ziet er mooi uit.” Vanbinnen maakt mijn hart een sprongetje, want wat is het gaaf dat hij gewoon zichzelf durft te zijn. Dat wens je iedereen toch toe? De andere kinderen reageren of niet op Koen of enthousiast. “Wat een mooie jurk heb je, Koen!” roept Emma. Waarop Davey zegt: “Ik zou er ook wel zo een willen hebben.”
Elke dag dat ik met de kleuters werk, realiseer ik het me weer: zo moeilijk is het niet. Alles is bijzonder, maar tegelijk heel gewoon. Voor kleuters maakt het niet uit. De begrippen ‘acceptatie’ en ‘diversiteit’ kennen ze niet, maar je hoeft het ze niet eens uit te leggen. Iedereen is gelijk, maar iedereen is anders. En iedereen mag en kan er zijn. Wat is de wereld van het jonge kind toch geweldig en zo puur. Puur goud. In de gouden weken denk ik dan ook vaak: Konden alle volwassenen zo af en toe maar gewoon kleuters zijn. De wereld zou er, zeker weten, een stuk mooier uitzien.”
Meer zien van Ilva? Volg haar op Instagram of TikTok.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
