Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar maandelijkse column.
Ik heb twee vriendinnen die ik al jaren ken. Meer dan 25 jaar is niet eens overdreven. We wonen inmiddels alle drie in een andere stad, hebben alle drie een andere studie gedaan, hebben alle drie andere interesses en hebben alle drie in de laatste jaren kinderen gekregen. Zeven kinderen zelfs, bij elkaar opgeteld.
Toch lukt het ons drieën al meer dan tien jaar om in elk geval één keer per jaar een weekend samen weg te gaan. Ook toen er mannen kwamen, ook toen er kinderen kwamen, ook toen er belangrijke banen kwamen. Het lukt ons, omdat we dit willen. Omdat we het belangrijk vinden. Omdat we waarde hechten aan deze jarenlange vriendschap. Omdat we er tijd voor maken
Echte vrienden, daar werk ik voor. Natuurlijk is het lastiger om vriendschappen te onderhouden in de chaos van een jong gezin. Het is echt niet zo makkelijk als toen ik twintig was en ik gewoon ter plekke kon bedenken om die ene vriendin in Amsterdam die avond op te zoeken.
Het lukt ons, omdat we dit willen. Omdat we het belangrijk vinden.
Er zijn veel meer verantwoordelijkheden en voelt sowieso al alsof ik standaard tijd te kort kom met alles dat ik hoog moet houden. Kleine kinderen, werk, familie, sporten, huishouden, zwemles, schooltassen, knutselwerkjes, pleisters plakken, haren kammen, boekjes lezen, boodschappen, eten koken. De lijst is nog veel langer, zoals elke moeder weet. Maar gebrek aan tijd hoeft niet te betekenen dat er gebrek is aan aandacht, interesse, liefde voor mijn vriendinnen.
Tijd maken hoeft namelijk niet meteen een heel weekend te betekenen. Het is minder letterlijk dan dat, het gaat veel dieper. Het gaat om de ruimte die ik voor iemand heb in mijn hoofd. De energie die ik eraan besteed. Ik heb ook vriendinnen die ik hooguit twee keer per jaar zie.
Maar ik denk wel aan ze. En ik geef om ze. Soms zegt een appje dan meer dan genoeg. Bovendien, als ik ver van tevoren een datum vastleg, ook al is dat niet heel flexibel en spontaan, dan lukt het altijd wel om iets van ruimte te maken. Dat moet dan alleen wel van twee kanten komen.
Als ik naar mijn gevoel luister, weet ik wel wie er ook ruimte voor mij bewaren, in hun hoofd en hart. Dat zijn de mensen waar ik graag een extra stap voor zet. Dat zijn de mensen die ik zo ga appen omdat ik aan ze denk. Dat zijn de mensen die ik soms zomaar een kaartje stuur. Dat zijn de mensen die navraag doen over belangrijke zaken die spelen in mijn leven. En dat zijn ook degenen met wie ik nu al een datum heb staan voor voorjaar 2025, om weer een weekend samen weg te gaan. Want als iedereen het echt wil, dan is er tijd.
Lees meer van Samyra:
Samyra: ‘Op een doordeweekse dag kunnen mijn kinderen ineens niets meer zelf’
Samyra over hoofdluis: ‘Ik steek het dier gewoon genadeloos in de fik’
Samyra: ‘Thuisblijfvaders zijn geen softies, maar mannen van formaat’
Meer weten over Samyra? Volg haar via LinkedIn.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.