Eigen beeld
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Heerlijk, we mogen weer. Ons compleet onderdompelen in het wel en wee van degenen die november draaglijk maken. Elke dag om stipt 17.55 uur gaat de tv aan, iets eerder ‘voor de zekerheid’, om maar niets te missen van het Sinterklaasjournaal. De magie die het feest vroeger voor me had voel ik nog steeds. De saamhorige sfeer, vol verwachting en gezonde spanning. Hier in huis hebben we nog één heilig gelovende, waarschijnlijk voor het laatste jaar: ik geniet nu extra bewust van alle verwondering die er nog volop is.
Wat mij betreft heeft Sinterklaas maar één nadeel: de overdaad. Aan cadeautjes, aan vieringen en aan eten. En vooral dat laatste stoort me. Bij haast elke grote winkelketen kun je je schoen zetten, waar slechts héél zelden iets gezonds in wordt gestopt. Op sportclubs en het werk van de ouders (en soms zelfs dat van opa en oma) komen Pieten met zakken vol pepernoten langs. En op school krijgen de kinderen een chocoladeletter in hun schoen – die ze die ochtend meteen mogen opeten. Het is allemaal feestelijk en goed bedoeld: waar feest is, moet gesnoept worden. Maar het schiet zijn doel voorbij. En dat is allang niet meer alleen tijdens feestdagen zo.
Alles wat er in ons leven gebeurt, lijkt verbonden met eten. Niet alleen de grote evenementen, maar ook de dagelijkse. Iets goeds gedaan? Je krijgt iets lekkers. Gevallen? Kom, we nemen een snoepje. Het voelt als een heel logische reactie – eten beloont en troost ons als geen ander – maar eigenlijk slaat het nergens op. Waarom zijn ongezonde producten het standaard antwoord op al onze emoties? Waarom snaaien we, in plaats van dat we voelen? Bij emotie-eten denken we vaak aan het klassieke beeld van de huilende vrouw op de bank met een bak ijs, maar ook positieve emoties worden in bedwang gehouden met eten. Als we met zijn allen gezond willen blijven, mentaal én fysiek, is het belangrijk dat we dingen veranderen.
Laten we bij onze kinderen beginnen – de generatie die hopelijk nog heel lang mee gaat. Stop met traktaties op school. En nee, niet mogen trakteren is niet zielig. Het is ook niet betuttelend. Het is hard nodig. In 2050 is 64 procent van de Nederlanders te dik. En vooral onder kinderen en jongeren stijgt het percentage hard. We blijven degenen van wie we het meest houden volstoppen met ongezonde meuk, en dat is ontzettend krom.
“Maar kinderen worden toch niet dik van 25 traktaties per jaar?” Misschien niet – al vraag ik het me af, als ik zie welke enorme units er tegenwoordig getrakteerd worden. Maar het gaat niet alleen om de traktaties zelf. Het gaat er ook om dat kinderen op deze manier leren dat je alleen iets kunt vieren als er snoep / taart / chips bij komt kijken. Terwijl oprechte aandacht en in het zonnetje staan veel meer goed doet dan de zoveelste berg suiker. Bijkomend voordeel wanneer het trakteren in de ban wordt gedaan: geen prullaria meer van Ali en Temu, die een traktatie vaak vergezellen. De kinderen zijn er blij mee, heel even: na een halve dag ligt het afgedankt op de tafel, en een week later gaat het richting kliko. Ik zie alleen maar verliezers: het milieu, de onderbetaalde arbeiders in China en de ouders die hun geld in de prullenbak hebben gegooid.
Mogen we dan helemaal niks meer? Natuurlijk wel. Maar laten we vieren met de focus op elkaar, en genieten van elkaars gezelschap. Laten we troosten met knuffels en lieve woorden, laten we belonen met complimenten. Laten we bewuster omgaan met hoe we ons voelen, voordat we die kast weer opentrekken. En ja, dan mag er daarna heus wel een keer iets lekkers in die schoen. Dank u, Sinterklaasje!
Benieuwd naar meer columns van Lara? Je vindt ze hier.
Rapper Bizzey, oftewel Leo Roelandschap en zijn vrouw Renee schitteren op de cover van de nieuwe Kek Mama. Na een moeilijke tijd zijn ze happyer dan ooit. Met elkaar, maar ook als ouders van zoon November (10) en dochter Juno (3). Wij spraken ze.
Er is geen handboek voor de opvoeding van je baby, peuter of puber. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week worstelt Mirna (29) met de uitgaven rondom de cadeautjes voor haar neefjes en nichtjes.
Het gezin Kraan heeft iets te vieren: er is weer een minibaby op komst! En terwijl ze zelf op een roze wolk zitten, blijkt het internet (zoals wel vaker) óók iets te melden te hebben.
Al tijden ligt Floor wakker als ze denkt aan december. Want hoewel zij en haar man fulltime werken, eindigen ze ieder jaar weer in de rode cijfers. En dat terwijl de kinderen nog klein zijn. Ze geeft ons een kijkje op haar bankrekening.
Jaarlijks wordt ongeveer tien procent van de kinderen te vroeg geboren. Op Wereld Prematurendag wordt er aandacht gevraagd voor de impact van vroeggeboorte, om zo kinderen en hun ouders een hart onder de riem te steken. De start van deze kinderen is allesbehalve vanzelfsprekend en voor ouders is het een periode vol onzekerheid, hoop en […]
Vorige week liet de familie Kraan op Instagram weten dat er een klein Kraantje bij komt. In gesprek met het Algemeen Dagblad vertellen Linda en Ivan Kraan meer over de zwangerschap en over het geslacht van hun tiende kindje. “We weten al wat het wordt, maar we zeggen het nog niet”, vertelt trotse vader Ivan.