Beeld: privé
Anne (35) en Pim gingen letterlijk en figuurlijk van gebaande paden af met hun 4×4 met daktent en dochters Juul en Roos (toen 3 en 1). Tien maanden lang door zuidelijk Afrika werd een avontuur om nooit te vergeten.
“‘Wat goed dat jullie gaan!’ zeiden mensen weleens als we vertelden dat we met ons gezin door zuidelijk Afrika gingen reizen. ‘Veel mensen dromen hiervan, maar jullie doen het gewoon!’
Maar toen we daar eenmaal rondtrokken met onze twee megakleine kinderen, dachten we weleens: wat zijn we aan het doen? Het was een enorm avontuur, een geweldige ervaring voor ons als gezin, maar zeker niet altijd makkelijk. Toch had ik het allemaal voor geen goud willen missen, omdat we echt onze droom hebben gevolgd.
“We wilden meer tijd samen doorbrengen en ons gezin bewuster meemaken”
Ons doel voor deze reis was duidelijk: we willen meer tijd samen doorbrengen en ons gezin bewuster meemaken. Daarom zegden we allebei onze vaste banen op en kochten we via Facebook een auto in Namibië. Die lieten we daar ombouwen, compleet met daktent en zonnepanelen, zodat ie helemaal perfect zou zijn voor ons vieren. Met die auto konden we het lang volhouden: kamperen in Afrika is niet duur.
We hadden weinig gepland, waardoor de reis zich onderweg vormde door de omstandigheden en de kwaliteit van de wegen, maar ook door de mensen die we tegenkwamen. Zo besloten we onderweg Zimbabwe over te slaan, omdat het toch niet veilig genoeg bleek. Ook kregen we ons visum niet verlengd voor Zuid-Afrika, waardoor we besloten naar Mozambique te gaan. Daar zeiden mensen tegen ons: ‘Malawi is mooi’, en besloten we daarheen te rijden.
“Dan zei iemand bijvoorbeeld: “Malawi is mooi”, en dan besloten we daarheen te rijden”
In Malawi leerden we een gezin kennen waar we twee weken mee optrokken. Op het moment dat we afscheid namen omdat zij doorreden naar Tanzania, begon het ineens te regenen. ‘This isn’t a goodbye. Let’s go to Tanzania!’ riep Pim toen. En daar gingen we weer, samen met dat gezin door Tanzania touren, richting Zanzibar.
Onderweg zagen we alle soorten natuur voorbijkomen. Op het eiland Zanzibar was de kust heel mooi, maar we reden ook over uitgestrekte zoutpannen in Botswana en door safarigebieden en eindeloze woestijnen met lokale nomadenstammen in het noorden van Namibië.
Het strand van Mozambique was een enorme verrassing. Ik herinner me van reizen van vroeger dat ik de stranden die voor ‘bountystrand’ doorgingen vaak een beetje vond tegenvallen: te druk, een beetje vies. Maar Mozambique bleek – tegen mijn verwachtingen in – écht zo’n paradijs, met palmbomen, parelwitte zandstranden en lokale vissers. Vaak konden we voor een paar euro op het strand kamperen, met front row uitzicht op dolfijnen in de zee. ‘Waar zijn we nu beland?’ zeiden we tegen elkaar. ‘Dit is zo vet!’
Over Malawi hoorden we steeds het cliché dat het land ‘het warme hart van Afrika’ is, en dat is wel echt zo: de mensen daar stonden altijd voor ons klaar. Terwijl het een superarm land is en we regelmatig moesten zoeken naar een tankstation waar ze nog brandstof hadden. Op een gegeven moment hadden we al drie weken geen supermarkt gezien. Na een omrit van twee uur vonden we er eindelijk een, maar die was op twee tomaten en een ui na helemaal leeg.
Toch wisten we ons steeds te redden: we vonden altijd op tijd een pomp met diesel, groentes kochten we vaak bij kraampjes langs de weg, mensen slachtten ter plekke een kip als we vroegen om vlees en we hadden altijd wel meel en deegwaren bij ons. Thuis kon ik al balen als de biologische knoflook op is, maar hier leerde ik dat we echt niet zoveel nodig hebben. De mensen daar hebben niets, onderweg gaven we vaak kleding weg, of andere dingen die we konden missen. Tegen de tijd dat we weer terug waren in Zuid-Afrika waren onze koffers bijna leeg.
We hebben genoeg spannende momenten meegemaakt, zoals in Botswana, waar we in the middle of nowhere tussen de wilde dieren kampeerden. Op het moment dat we hyena’s en olifanten voor de auto zagen, besloten we maar in de daktent te gaan liggen; dieren kunnen immers niet traplopen.
“Toen we wilde dieren voor de auto zagen, besloten we maar in de daktent te slapen’”
Toen ik nog even snel achter de tent wilde plassen, hoorde ik op drie meter afstand een enorme leeuwenbrul. Met mijn onderbroek op m’n enkels ben ik de tent ingesprongen. Op dat moment besefte ik wel: we zijn hier helemaal alleen, zonder bereik. Toch voelde het nooit echt gevaarlijk; die wilde beesten pakken liever een hertje dan een mens.
Voordat we deze reis planden, voelde het soms alsof we een vastgesteld paadje bewandelden: trouwen, kinderen krijgen, een baan, een auto, een huis, een grotere auto, en zo door. Willen we dit echt, vroegen we ons af. We misten de balans, we wilden niet elke dag om half zeven in de auto zitten en ’s avonds laat de kinderen weer oppikken.
De maanden in Afrika hebben ons wel veranderd: we zijn gestopt met onze vaste banen om meer tijd samen door te brengen. En we zijn ons meer bewust van de waarde van geld. Ik ben geen ander mens, ik hou nog steeds van shoppen, maar ik voel niet meer de noodzaak om drie verschillende draagdoeken in te slaan.
De reis was heus niet altijd makkelijk en ik ben blij dat de kinderen nu weer af en toe naar opa en oma kunnen. Onderweg heb ik ook een keer verzucht dat ik vijfhonderd euro over zou hebben voor een uurtje oppas. Maar juist dat intense samenzijn was ook gaaf. Ik vertelde het laatst nog aan een vriendin: het was magisch en slopend. Het was het echt allebei.”.
Lees ook – Op safari in Zuid-Afrika met kinderen: ‘Zo trots dat ik dit aan ze kon laten zien’ >
Stambezoek In Noord-Namibië gingen we naar Opuwo, waarna we op bezoek gingen bij de Himba-stam, een nomadisch woestijnvolk. Heel indrukwekkend. We zagen er ook woestijnolifanten en giraffen. Zoek een lokale gids als je de Himba wil ontmoeten, het is onbeleefd om zomaar hun dorp te betreden.
Daktent Een reis als deze hadden we niet zonder onze 4×4 kunnen doen: hij bracht ons overal en we sliepen heerlijk in onze daktent. We verhuren ’m nu aan gezinnen die ook door Afrika willen reizen. Wie interesse heeft, kan kijken op: offroaddutchies.com
Wild Het Krugerpark is zo groot en zó divers aan flora, fauna en wildlife. Dit blijft voor ons hét wildpark van Afrika. krugerpark.co.za
Pruttelpot We hebben veel zelf gekookt en leerden ook nieuwe gerechten van de mensen die we ontmoetten. Zoals potjie, een stoofpotje met vlees en groente, bereid in een pot op het vuur. Een goed potjie staat minstens vier uur te pruttelen en eet je met maïspap of rijst.
Vuurbrood Braaibroodjes zijn eigenlijk traditionele tosti’s met ui en tomaat. Maar de geur van het vuur waarop je het bereidt maakt deze braaibroodjes echte kampeerklassiekers. Of de volgende dag in de broodtrommels als zogeheten padkos, lunch voor onderweg.
Onbetaalbaar Tijdens deze reis hebben we vooral in het wild gekampeerd. Zo stonden we een keer op een zoutpan in Botswana, maar ook in Namibië en Zambia hebben we heel mooi gestaan. Gratis, maar onbetaalbaar.
Luxe We hebben vooral in onze daktent geslapen, maar soms namen we een overnachting. Bijvoorbeeld in een huis met zwembad in de safarihoofdstad van Zuid-Afrika: Hoedspruit. We kennen het goed, want met ons bedrijf verzorgen wij de verhuur. homesofafrica.com
Strandhuis Indigo Blue in Langebaan is een heerlijk strandhuis, letterlijk óp het strand. Dit fantastische plekje was een van de verrassingen van onze reis. airbnb.nl/rooms/2311676
Check nederlandwereldwijd.nl voor het laatste reisadvies.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Een maand geleden beviel actrice Bertrie Wierenga van dochter Lena op wie ze meteen stapelverliefd was. In een interview met RTL Boulevard vertelt de kersverse mama over het moederschap.
Jij hebt geen reden nodig om je kind te verwennen met het nieuwste van het nieuwste. Herkenbaar? Moeders met deze sterrenbeelden shoppen wel heel veel voor hun kinderen.
