Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (11) en Phaedra (8). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik heb op mijn achttiende een abortus gehad.
Zo, dat is er uit.
Misschien klinkt het gek, maar ik heb het weggestopt. Ik denk er niet vaak aan, en dat doet mijn onderbewuste met opzet. Dat weet ik zeker. Volgens mij weten mijn ouders het niet eens. En het kromme is dat de mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik taboes juist graag bespreekbaar maak. Ik sta op de barricade als het gaat om vrouwenrechten, maar deze episode uit mijn eigen levensgeschiedenis zit verstopt op een heel kwetsbaar plekje.
Ja, de abortus die ik als ‘onverstandige’ puber heb ondergaan, heeft mij nog lange tijd achtervolgd. Zo heb ik heel lang geloofd dat The Universe (sommigen noemen het Karma, andere iets van een God) mij een lesje heeft willen leren. Want toen ik later wel klaar was om moeder te worden, bleek ik verminderd vruchtbaar te zijn. Iemand op een wolk heeft toen vast naar beneden geroepen: ‘Tja, had je maar niet zo onverstandig moeten zijn meisje… dit is jouw les’.
Maar is het mijn les? En is het terecht dat dat strenge stemmetje in jezelf je jaren later nog steeds ‘straft’ als je terugdenkt aan wat er toen is gebeurd?
Lees ook
Negentien jaar en ongepland zwanger: ‘Alsof de grond onder mijn voeten vandaan zakte’ >
Als je het aan mij vraagt is het antwoord ‘nee’. Als vrouw ben je baas over eigen lijf, over eigen buik en dus ook over een onbedoelde zwangerschap. Mensen beseffen vaak niet hoe verschrikkelijk moeilijk het is om deze keuze überhaupt te moeten maken. Laat staan als je jong en kwetsbaar bent.
Ik was dan misschien een onverstandige puber, maar er zijn ook heel veel vrouwen met een medische reden om een curettage te overleggen. In Nederland is het allemaal redelijk goed geregeld. Ik gebruik het woord ‘redelijk’, omdat abortus nog steeds samenhangt met het strafrecht. In België bijvoorbeeld, is het uit het strafrechthoekje gehaald. Daarom wijken sommigen Nederlandse ouders uit naar België voor bijvoorbeeld een late zwangerschapsafbreking. Als je kindje een zware hersenbeschadiging heeft en alleen met zijn of haar ogen zou kunnen knipperen, is dat voor de Nederlandse wet ‘levensvatbaar’ en dus durft een arts het vaak niet aan te aborteren omdat het dan later alsnog als strafbaar kan worden bezien.
Heel gecompliceerd, maar het uitwijken naar België voelt voor deze ouders vaak als crimineel. En deze mensen is al een onbeschrijfelijk groot leed overkomen. Het zal je maar gebeuren dat een arts in week 33 zegt dat je kind geen schijn van kans heeft, een kasplantje zal worden, maar niets eraan te kunnen doen.
Ik kwam tot het tikken van deze column omdat ze nu in Texas een anti-abortuswet hebben ingevoerd die nog veel verder gaat. Als je iemand aangeeft die tóch een abortus ondergaat, kun je tienduizend dollar beloning krijgen! Dat is toch unreal? Het liet mij in ieder geval beseffen dat wij vrouwen alert moeten blijven op onze rechten. Te allen tijden. Ook in Nederland.
En voor alle vrouwen die ooit een abortus hebben gehad. You are not a criminal. We zijn ook maar gewoon mensen. En iedereen heeft zijn eigen verhaal. Wees alsjeblieft een beetje lief voor jezelf, dan zal ik dat ook zelf proberen in het vervolg…
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.