Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Henriëtte (37) is gescheiden en moeder van Lize (7) en Minthe (5).
“De vader van mijn kinderen en ik scheidden toen Minthe nog een baby was. In goed overleg en met een goede omgangsregeling: om het weekend en op woensdag gaan de meisjes naar hun vader. Ze weten niet beter en zijn gelukkig zo. Binnen onze omgangsregeling hebben we afgesproken dat we de vakanties fiftyfifty verdelen. Wanneer één van ons in de voorjaarsvakantie een weekje weg wil met de kinderen, zetten we daar gewoon een hele herfstvakantie bij de ander tegenover. Het leverde nooit discussies op. Tot deze zomer.
Sinds kort heeft mijn ex een nieuwe relatie. De kinderen vinden haar aardig dus vind ik er verder weinig van. Over de zomervakanties hebben we alleen één afspraak: ieder krijgt weliswaar de helft, maar nooit drie weken aaneengesloten. Drie weken zonder de andere ouder vinden we simpelweg te lang voor de meisjes, daar waren we het altijd over eens. Maar nu kunnen ze drie weken in de Zuid-Franse villa van de hagelnieuwe schoonouders van mijn ex. Zijn vriendin gaat, met haar twee dochters van dezelfde leeftijd als de mijne, en mijn ex heeft dus de keuze: samen reizen en onze afspraak schenden, of eerder terug. En dat laatste wil hij niet.
Lees ook Het jaar na mijn scheiding >
Ik gun mijn kinderen een leuke vakantie met leeftijdsgenootjes, maar drie weken zonder mij zullen ze zeker moeilijk vinden; ze zijn het gewend om bijna altijd bij mij te zijn. En andersom natuurlijk. Daar komt ook best een beetje jaloezie bij kijken. Ik vind het lastig dat een andere vrouw drie weken voor mijn dochters zorgt. Dat verandert niet wanneer ze maar twee weken zouden gaan, dus dat gevoel probeer ik uit te schakelen, het is nu eenmaal de consequentie van scheiden. Maar daarnaast ben ik vanaf deze week zelf twee weken met ze aan het kamperen in Nederland, een vakantie die al heel lang vast stond. Twee weken Nederland en dan door naar twee weken Frankrijk is al druk – dat noteren we voor de planning van volgend jaar – maar na onze vakantie dríé weken door en bij thuiskomst meteen naar school, vind ik echt te heftig. Zo komen ze niet aan acclimatiseren toe.
Hoe ik ook probeer mijn ex te overtuigen, hij weigert de afgesproken twee weken te gaan. Moet ik het loslaten en maar hopen dat mijn dochters na twee weken niet ellendig van de heimwee zijn, of moet ik mijn ex verbieden drie weken met ze op vakantie te gaan? De afspraak ligt immers vast in ons ouderschapsplan.” Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Iedere moeder kent ‘m: die ene vader op het schoolplein die áltijd een grap paraat heeft, met iedereen een praatje maakt en stiekem misschien bijna een beetje té charmant is. Is het toeval? Nee hoor, de sterren hebben er een handje in.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Vanaf volgend jaar last Soundos El Ahmadi een pauze in.
Onze dochters grootbrengen die lekker in haar vel zit en stevig in haar schoenen staat: dat is wat we allemaal willen, toch? Alleen… de meeste van ons hebben zelf niet zo’n moeder gehad die met zelfvertrouwen in de spiegel keek en zei: “Yes, dit ben ik – vanbinnen én -buiten prachtig.”