‘Moet ik mijn dochter (6) met heimwee laten logeren?’

Saar (37) woont samen met Melvin (44) en is moeder van Rose (8) en Billie (6).

“Billie was drie toen ze voor het eerst ging logeren. Bij mijn schoonouders, de mensen die ze buiten ons het best kent. Om elf uur ’s avonds belde mijn schoonmoeder, Melvin en ik betaalden net de rekening van het restaurant waar we ons tienjarig samenzijn hadden gevierd. ‘Ze valt niet te kalmeren’, bibberde mijn schoonmoeder, ‘jullie kunnen haar beter komen halen.’ We cancelden ons hotel en pakten een taxi. Snikkend viel Billie in mijn armen: wilden we dit alsjeblieft nóóit meer in ons hoofd halen?

Heimwee

We hadden het kunnen weten. De ochtenden op het kinderdagverblijf waren keer op keer een tranendal, oud en nieuw bij vrienden met de kinderen in campingbedjes een drama. Zelfs opa en oma waren dus geen optie, zoveel was duidelijk. ‘Gaat wel over’, suste ik mijn schoonmoeder, die zich het drama van die avond persoonlijk aantrok. ‘We proberen het over een tijdje gewoon nog een keer.’ Maar een jaar later was Billie nog steeds ontroostbaar bij de gedachte dat ze een nacht zonder ons zou zijn, en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.

Lees ook
Eerste hulp bij heimwee >

Logeren

Ik vind logeren geen noodzaak. Ze ziet opa en oma ook als we gewoon op visite gaan. Op een gegeven moment wil ze vanzelf wel een keer bij een vriendinnetje blijven slapen, en fietst ze opa en oma er probleemloos achteraan. Mijn schoonouders denken daar minder luchtig over. Die vinden dat Billie teveel met fluwelen handschoenen aanpak. Een kind van zes hoort uit logeren te kunnen, zeggen ze. ‘Als ze eenmaal hier is met haar zus, vergeet ze die heimwee helemaal’, denkt mijn schoonmoeder. Maar ik zie niet waarom ik mijn dochter die stress van tevoren zou opleggen. Ondertussen twijfel ik wel. Behandel ik mijn dochter inderdaad te voorzichtig, en moet ik gewoon een keertje doorzetten?”

Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.