Beeld: Shutterstock
De juf vertelde me vandaag dat mijn dochter van tien nogal een pestkop is. Ik schrok daarvan, mijn man moest lachen toen ik het hem vertelde. Hij zei: “Beter een pestkop dan gepest worden, ik pestte vroeger ook weleens.” Wat vinden jullie?
Els en Do: Tijd voor een goed gesprek met uw man. Het is belangrijk dat hij het probleem serieus neemt. Want een probleem is het, en niet alleen voor slachtoffers. Pesters kunnen zich meestal niet goed inleven in anderen, voelen zich minder verantwoordelijk voor hun daden en reageren vaak boos als iets ze niet zint. Dat zijn eigenschappen waar uw dochter later tegenaan kan lopen. Pesten kan ook voortkomen uit een gebrek aan eigenwaarde. Een kind dat pest komt hoger in de pikorde van de klas te staan en voelt zich daardoor zelfverzekerder.
Vraag uw man of hij zich hierin herkent. Als ervaringsdeskundige is hij degene die uw dochter de komende tijd het beste kan begeleiden. En als opvoeder heeft hij een verantwoordelijkheid. Beseft hij hoe vervelend zijn gedrag van destijds was? Dat er geen enkele reden is er lacherig over te doen? En dat het goed zou zijn als uw dochter haar excuses aanbiedt aan haar slachtoffertjes?
Lees ook
‘Mijn zoon is een pestkop’ >
Dank de juf dus dat ze u heeft ingelicht, zo kunt u in een vroeg stadium ingrijpen. Vraag haar een voorbeeld te geven. Vervolgens kunt u met uw dochter analyseren wat er gebeurde. En hoe ze het anders had kunnen oplossen. Maak duidelijk dat u het kind zelf niet afkeurt, alleen haar gedrag. Vertel hoe naar het is voor haar slachtoffer om gepest te worden. En hoe belangrijk het is dat ze haar excuses aanbiedt. U kunt intussen een beloning bedenken voor uw dochter. Als ze stopt met pesten krijgt ze elke week een sticker. Bij vier stickers mag ze een cadeautje uitkiezen of gaan jullie iets leuks doen. Houd dit vol tot het probleem uit de wereld is.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 35, 23 en 21) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2020.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.
En nee, het ligt niet aan gezeur, geld of seks. Scheiden is geen zonde, geen mislukking, soms is het zelfs levensreddend, maar niemand start een huwelijk met het idee uit elkaar te gaan. Waarom gebeurt het dan toch met bijna de helft van de huwelijken?
