Beeld: Shutterstock
De juf vertelde me vandaag dat mijn dochter van tien nogal een pestkop is. Ik schrok daarvan, mijn man moest lachen toen ik het hem vertelde. Hij zei: “Beter een pestkop dan gepest worden, ik pestte vroeger ook weleens.” Wat vinden jullie?
Els en Do: Tijd voor een goed gesprek met uw man. Het is belangrijk dat hij het probleem serieus neemt. Want een probleem is het, en niet alleen voor slachtoffers. Pesters kunnen zich meestal niet goed inleven in anderen, voelen zich minder verantwoordelijk voor hun daden en reageren vaak boos als iets ze niet zint. Dat zijn eigenschappen waar uw dochter later tegenaan kan lopen. Pesten kan ook voortkomen uit een gebrek aan eigenwaarde. Een kind dat pest komt hoger in de pikorde van de klas te staan en voelt zich daardoor zelfverzekerder.
Vraag uw man of hij zich hierin herkent. Als ervaringsdeskundige is hij degene die uw dochter de komende tijd het beste kan begeleiden. En als opvoeder heeft hij een verantwoordelijkheid. Beseft hij hoe vervelend zijn gedrag van destijds was? Dat er geen enkele reden is er lacherig over te doen? En dat het goed zou zijn als uw dochter haar excuses aanbiedt aan haar slachtoffertjes?
Lees ook
‘Mijn zoon is een pestkop’ >
Dank de juf dus dat ze u heeft ingelicht, zo kunt u in een vroeg stadium ingrijpen. Vraag haar een voorbeeld te geven. Vervolgens kunt u met uw dochter analyseren wat er gebeurde. En hoe ze het anders had kunnen oplossen. Maak duidelijk dat u het kind zelf niet afkeurt, alleen haar gedrag. Vertel hoe naar het is voor haar slachtoffer om gepest te worden. En hoe belangrijk het is dat ze haar excuses aanbiedt. U kunt intussen een beloning bedenken voor uw dochter. Als ze stopt met pesten krijgt ze elke week een sticker. Bij vier stickers mag ze een cadeautje uitkiezen of gaan jullie iets leuks doen. Houd dit vol tot het probleem uit de wereld is.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 35, 23 en 21) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2020.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
