Beeld: Canva
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In deze rubriek delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Voor Cara was dat het besmeren van het huis van haar buren met hondenpoep.
Cara, moeder van Zippy (7): “Ik geef het toe: dit is absoluut niet mijn meest trotse moment. Maar ik heb er geen seconde spijt van.
Ik woon in een gezellig hofje. Je weet wel, zo’n knus buurtje waar de kinderen samen buiten spelen op het veld in het midden. Een paar klimrekken, een glijbaan, hier en daar een verdwaalde voetbal, en in de zomer een opblaasbadje waar de halve wijk in staat te pootjebaden. Mijn dochter is er elke dag te vinden. Tot grote frustratie van mijn buren – twee deuren verderop – die op alles wat ademt of beweegt commentaar hebben.
Het zijn van die ‘we waren hier het eerst dus dit is onze straat’-types. Spelende kinderen zijn voor hen blijkbaar de duivel in verkleedpak. Ze klagen als iemand op zaterdagmiddag een schilderijtje probeert op te hangen (‘Boren tijdens mijn middagdutje? Echt onacceptabel!’). Ze hebben een keer de politie gebeld omdat iemand een verjaardag met een handjevol mensen vierde op het grasveld. En laatst hoorde ik ze schreeuwen naar een kat omdat die ‘hun tuin had betreden zonder toestemming’. Serieus. Alsof het een inbreker was.
Maar het allerergste: ze hebben een hond. En die hond, die wordt niet uitgelaten. Nee joh, die wordt gewoon losgelaten op het veld. Ze doen de voordeur open en hop, daar gaat hij, overal zijn drollen werpen. Maar de poep opruimen? Ho maar. Dat is ons probleem, want ‘dan moeten wij onze kinderen maar binnen houden’.
Ik heb ze al eens vriendelijk aangesproken. En toen iets minder vriendelijk. Andere buren ook. Tevergeefs. Het veld ligt dagelijks bezaaid met hondenpoep en raad eens wie er elke keer thuiskomt met die rotzooi onder haar schoenen? Of, zoals vorige week, met hondenpoep aan haar handen omdat ze tijdens een radslag precies in een verse drol landde? Mijn kind.
Die radslag in de hondenkak was de druppel. Om precies te zijn om 02.36 uur, op een regenachtige dinsdagnacht, stond ik buiten. Handschoenen aan, zaklamp in de mond, boterhamzakje in de hand. Ik voelde me een soort ninja, maar dan met poep. Ik verzamelde alle drollen die ik kon vinden (en dat waren er akelig veel), liep naar hun huis, keek nog even goed of niemand me zag, en smeerde het hele goedje over hun huis. De ramen, de voordeur, noem maar op. Echt goed ook, onder de randjes, beetje in de kier van het badkamerraampje. Het rook naar oorlog.
Was het goor? Verschrikkelijk. Ik heb meerdere keren moeten kokhalzen. Was het kinderachtig? 100 procent. Was het satisfying? Ooooh yes. Dus nee, ik heb geen spijt. De volgende ochtend deed ik alsof mijn neus bloedde. De buren schreeuwden moord en brand. ‘Een walgelijke streek’, hoorden we ze roepen. Maar: sindsdien geen drol meer te bekennen.
Ik weet het. Ik ben officieel die buurvrouw geworden. Maar blijkbaar is een beetje poep soms precies wat je nodig hebt om gehoord te worden.”
Ook Chantal heeft een geheim: ze heeft een hekel aan de man van haar zus, maar kan haar dat niet vertellen. Je leest hier waarom.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Stel je voor: een anticonceptiepil die wél z’n werk doet, maar zónder al die vervelende bijwerkingen waar veel vrouwen normaal gesproken een hele dag chagrijnig van worden. Geen moodswings, geen opgeblazen buik, geen hoofdpijn.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.
Tanja Jess stond deze week stil bij een bijzonder moment: haar dochter Alice is 22 jaar geworden. Op Instagram deelde de actrice een emotionele post over haar oudste kind, die transgender is.
