Papa Dwight over stilgeboren dochter: ‘Voor zoiets heftigs bestaat geen gebruiksaanwijzing’

Vol huis

“Ik kom uit een groot gezin met twee broers en twee zussen. Al op mijn zestiende werd ik oom, dus ik ben veel drukte en jonge kinderen om me heen gewend. Lieke en ik kenden elkaar al langer voordat we een relatie kregen. Toen we een maal samen waren, wisten we al snel dat we een gezin wilden. Dolgelukkig waren we toen Lieke binnen een jaar zwanger bleek te zijn.”

Verlies verwerken

“Met 39 weken begon de bevalling, maar de ontsluiting zette niet goed door. Twee dagen na de eerste weeën overleed onze dochter June in Liekes buik, waarschijnlijk door de stress van de lange bevalling. Ze was puntgaaf en helemaal gezond toen ze stil werd geboren. Voor zoiets heftigs bestaat geen gebruiksaanwijzing. Deze gebeurtenis heeft Lieke en mij hechter gemaakt, we zullen dit voor altijd samen delen. Sommige relaties overleven zoiets niet, die lopen erop stuk. Ieder heeft z’n eigen manier van verwerken en dat moet je van elkaar accepteren. Ons lukte dat gelukkig wel.”

Investeren

“Hierna kregen we redelijk vlak na elkaar onze twee jongens. James was anderhalf en had nog veel zorg en aandacht nodig toen Mason werd geboren. Dat was best pittig, vooral doordat Mason ’s nachts minder goed sliep dan we met James gewend waren. Toch heb ik die periode niet als zwaar ervaren. Het was even twee jaar investeren, maar nu plukken we er de vruchten van, want ze spelen inmiddels heel leuk samen.”

“De jongens schelen 1,5 jaar, toch heb ik dat niet als zwaar ervaren”

Alstublieft

“Ik vind het belangrijk dat mijn zoons vrij zijn om te doen wat ze willen, maar dat ze hun medemens wel normaal en beleefd benaderen. En dat ze dingen netjes vragen. Dus niet: ‘Ik wil…’, daar ben ik echt allergisch voor. Lieke en ik zitten hierin op één lijn, het is niet dat de een veel strenger of losser is dan de ander. Dat scheelt een hoop discussies.”

Lees ook – Tessa: ‘Als een vader thuis blijft, ‘helpt’ hij niet. Het zijn toch ook zijn kinderen?’ >

Loslaten

“Ik wíl James wel wat meer loslaten, maar ik vind dat toch erg lastig. Hij speelt vaak in de buurt met wat oudere kinderen en dan wil hij met de fiets of skelter steeds verder van huis. Vaak loop ik dan nog mee, maar ik weet dat ik dat moet gaan afbouwen. Moeilijk hoor.”

“Bij James hoor ik mezelf soms praten. Laatst zei ik iets en toen riep hij: ‘Dat moet je mij niet vragen!’ Dan lig ik in een deuk. Mason is echt een boefje, in de winkel loopt ie altijd weg.”

Foutje

“Tuurlijk bega ik weleens een blunder. Zo heb ik James als baby per ongeluk in zijn vinger geknipt met de nagelschaar. Het was maar een klein wondje, maar ik schrok me rot want het bloedde enorm. Ook was ik niet handig met die boxpakjes. Ik heb ’m een keer ondersteboven aangedaan, James’ voeten propte ik door de mouwen en zijn handen door de broekspijpen.”

Dit artikel staat in Kek Mama 09-2022.

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.