Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week deelt Mariët (34) haar dilemma. Haar vierjarige dochter Rosie heeft namelijk een lactose-intolerantie, maar oma lijkt dat minder serieus te nemen.
Lees verder onder de advertentie
Mariët: “Het begon eigenlijk allemaal toen ik mijn kleuter ophaalde bij haar oma, mijn schoonmoeder die een middag zou oppassen. ‘Hoe ging het bij oma, schat?’ vroeg ik vrolijk terwijl ik Rosie in de auto tilde. Met een loom glimlachje zei ze: ‘Heel leuk’, gevolgd door: ‘Maar mijn buik doet een beetje pijn…’ Dat was het eerste alarmsignaal. Het tweede kwam toen mijn schoonmoeder met een brede glimlach bij de voordeur zwaaide. ‘Ze heeft genoten, hoor! Even lekker verwend.’
Lees verder onder de advertentie
Pannenkoek van ijsresten
Ik had moeten weten dat ‘lekker verwend’ bij mijn schoonmoeder vaak iets anders betekent. Onderweg naar huis liep de situatie al snel uit de hand. Mijn dochter, normaal gesproken een enorme kletskous, werd stiller en steeds witter. ‘Mama, ik voel me niet lekker’, piepte ze, terwijl ik als een bezetene naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats reed. Maar voordat ik een plek kon vinden, had ik al een soort pannenkoek van ijsresten op mijn achterbank.
Thuis probeerde ik Rosie te kalmeren, terwijl ik met emmers in de aanslag en tissues binnen handbereik de schade probeerde te beperken. Ik vroeg mijzelf af wat er vanmiddag in hemelsnaam gebeurd was. Het antwoord kwam al snel na een belletje naar mijn schoonmoeder. ‘Ach, drie softijsjes maar’, zei ze nonchalant toen ik subtiel naar het menu van de dag informeerde. ‘Ze vond het zó lekker!’
Lees verder onder de advertentie
Lactose-intolerant
Mijn adem stokte. ‘Drie softijsjes?! Maar je weet dat ze lactose-intolerant is’, riep ik door de telefoon. Een ongemakkelijke stilte volgde. ‘Ah joh, dat kan toch geen kwaad?’ zei ze uiteindelijk. ‘Ze had nergens last van toen ze hier was. Je moet niet zo moeilijk doen, hoor. Een beetje genieten kan geen kwaad.’ Spoiler: voor Rosie kan ‘een beetje’ dus wél kwaad. Heel veel kwaad. Mijn kleuter veranderde die avond in een mak lammetje en gooide alles eruit wat erin zat.
Dus daar zat ik dan. Met mijn kleuter op de bank, zielig en bleek, terwijl mijn schoonmoeder het allemaal “niet zo erg” vond. Ik voelde een woede opborrelen die mijzelf bijna misselijk maakte. Nu zit ik dus met een dilemma, want ik ben pislink door deze respectloze actie. Maar ja, het is óók haar oma. Ik weet dat ze het goed bedoelt, maar serieus: drie softijsjes? Terwijl ze weet dat dat een ramp is voor onze kleuter met lactose-intolerantie.
Lees verder onder de advertentie
Wat moet ik doen? Ga ik de confrontatie aan of slik ik mijn woede in en hoop ik op beter verstand bij oma? En hoe zeg ik, zonder uit mijn vel te springen: ‘Geef mijn kind nooit meer melkproducten, tenzij je daarna zelf de achterbank komt schrobben?’ Wat zouden jullie doen? Help me out!“
Ook moeder Hanna heeft het gevoel dat de lactose-intolerantie van haar dochter niet serieus wordt genomen, zoals bij traktaties op school. Hier lees je haar dilemma.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.