Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week deelt Mirna (34) haar gedachten en gevoel over een dilemma. Haar zesjarige dochter is als enige niet uitgenodigd voor een kinderfeestje. En dat komt hard aan.
Lees verder onder de advertentie
Mirna: “Mijn altijd vrolijke dochter Emma kwam vorige week verdrietig uit school. Ik zag het meteen aan haar gezichtje. ‘Wat is er, lieverd?’ vroeg ik, terwijl ik me schrap zette voor een mogelijke ruzie met een klasgenootje of een gesneuveld knutselwerkje. Maar wat ze toen zei, brak mijn moederhart in duizend stukjes.
Lees verder onder de advertentie
Geen buitenbeentje, toch?
‘Ik ben de enige uit de klas die niet is uitgenodigd op het feestje van Sophie.’ Bam. Ik voelde mijn maag samentrekken en probeerde haar tranen weg te vegen, maar ondertussen moest ik zelf knipperen om mijn eigen ogen droog te houden. Hoe kon dit gebeuren? Emma is een vrolijk, lief kind dat altijd enthousiast zwaait naar iedereen in de klas. Oké, ze is misschien niet de luidruchtigste of het middelpunt van de groep, maar ze is ook geen buitenbeentje.
Die avond lag ik wakker in bed. Wat moest ik hiermee? Een deel van mij wilde meteen Sophie’s moeder appen en het haar haarfijn uitleggen: ‘Hoi, wist je dat deze actie mijn kind een levenslang trauma bezorgt?’ Maar ja, dat doe je natuurlijk niet. Of wel?
Emma blijft ondertussen hartverscheurend lief in haar verdriet. Ze heeft het er niet continu over, maar af en toe zegt ze dingen als: ‘Misschien vindt Sophie mij niet aardig genoeg.’ En weet je wat het ergste is? Ik weet niet wat ik daarop moet zeggen. Want ik wéét dat het waarschijnlijk gewoon een ongelukkige keuze was van Sophies ouders en dat dit niets zegt over Emma. Maar probeer dat maar eens uit te leggen aan een zesjarige.
Lees verder onder de advertentie
Mis niks van Kek
Volg ons kanaal en lees als eerste nieuwe verhalen en columns
Wat moet ik doen?
Om haar op te vrolijken heb ik voorgesteld om samen een bioscoopmiddagje te plannen of een taart te bakken. Ze vond het leuk, maar ik zie dat het haar niet écht helpt. En ondertussen blijf ik worstelen met mijn eigen gedachten. Moet ik het laten gaan? Het is tenslotte ‘maar’ een kinderfeestje, toch? Of moet ik iets doen? Want voor kids is een kinderfeestje juist hun wereld. Ik wil haar leren dat het oké is om soms teleurgesteld te zijn, maar ik wil haar ook beschermen tegen dit soort pijn. Wat zouden jullie doen? Hebben jullie dit ook meegemaakt en hoe gingen jullie daarmee om?
Lees verder onder de advertentie
Dat kinderfeestjes soms vraagtekens oproepen kan Saïda beamen. Haar zoontje kwam namelijk thuis met een huisdier dat hij gewonnen had op een kinderverjaardag. Lees hier meer over haar bizarre ervaring.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.