Beeld: Getty Images
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Mirella (57) geeft les aan Fleur in groep acht.
Vrijdagmiddag 12.15 uur. Het is pauze, de klas is net naar buiten gestroomd. Fleur (11) blijft even achter. “Juf, ik mag in de vakantie gaatjes in mijn oren!” Ze pakt haar telefoon erbij en laat me zien wat ze aan haar vriendinnen heeft gestuurd: ‘Ik mag in de vakantie gaatjes in mijn oren. Leuk he. Laat ff weten of je het leuk bij me vindt staan, plzzzzzzzzz!!!!’ Ik ben verbaasd. Fleurs ouders waren tot nu toe namelijk fel tegen ‘de verminking’ van Fleurs oorlelletjes, zoals zij het noemden. Als laatste der Mohikanen bleven die van haar gaatjesloos: ieder meisje uit mijn klas heeft ze. Er zijn ook jongens met oorringen. De kroon spant Donna: die heeft een forse neusring. Dat kan ik wel plaatsen: haar moeder heeft ook zo’n ding, en een navelring, en verder draagt ze van alles in haar oren, paperclips, pijltjes, hartjes…
Het is zo anders dan in mijn tijd. Toen mocht niemand in mijn klas gaatjes. Mijn vriendinnen en ik tekenden daarom maar met stift oorbellen op onze oorlelletjes. We waren trouwens ook jaloers op oudere meisjes met buitenboordbeugels. Om dat op te lossen bonden we aan een simpel diadeem elastiekjes vast om achter onze oren te hangen, zodat het leek of we zo’n beugel hadden. Op mijn achttiende verjaardag nam ik meteen gaatjes. Eenmaal volwassen werkte ik een tijd als hostess in Spanje, daar zag ik tot mijn verbazing dat meisjes als baby al gaatjes in hun oortjes ingeschoten kregen. Je herkende de sekse van de baby’s aan hun oren.
Lees ook – ‘Mijn zoon wil gaatjes in zijn oren, moet ik dat toestaan?’ >
Na school zie ik Fleurs moeder Minoes staan. “Jullie zijn overstag gegaan?” vraag ik grijnzend. “Ja”, zegt Minoes enigszins beteuterd. “Het moet maar. Ze wil het al sinds haar zesde. We willen haar geen uitzondering meer laten zijn op de middelbare. Ze is zo blij.” Hoe opgewonden Fleur is over wat komen gaat blijkt de volgende dag, als ze weer naast me komt staan in de pauze. Ze is een beetje overstuur. “Juf, stel je voor dat ik doodga nét een dag voor ik gaatjes krijg. Mijn opa is ook doodgegaan.” “Hoe oud was hij toen?” vraag ik. “Eenentachtig,” zegt Fleur. “Dat is een normale leeftijd om dood te gaan”, zeg ik. “Er gaan maar heel weinig mensen dood als ze pas elf zijn.” Ze kijkt blij. “Ik ben blij dat ik niet doodga. Het enige is dat je dan wel heel veel aandacht krijgt, van vriendinnen en zo. Maar ik wil liever gaatjes in mijn oren.” Ze loopt de klas uit, naar die vriendinnen. Het is meer huppelen. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.