Bron: Canva
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Pleun (29) geeft les aan groep 7.
Dinsdag, speelkwartier. Ik verorber mijn lunch achter mijn tafeltje en kijk wat opstellen na. Opeens staat Inez, de moeder van Coco (9), voor me. Ze oogt verlegen, terwijl ze normaal zelfverzekerd is, op het arrogante af. Ze geeft me een USB-stick. “Djoef”, zegt ze. “Dit is Powerpoint. Om Coco te help met speech.”
Het is voor het eerst dat ze Nederlands tegen me spreekt, of iets wat erop lijkt. Ik heb haar er vaker op gewezen dat het beter zou zijn voor Coco, maar tot nu toe vertikte ze het. Eigenlijk mag ik de USB-stick niet aannemen. Ik heb de kinderen nadrukkelijk gevraagd hun praatje zonder hulp van hun ouders voor te bereiden, maar ik besluit ter plekke een uitzondering te maken. Ik zal de kinderen uitleggen dat het mag omdat Coco nog niet zo goed Nederlands spreekt.
Dat laatste is zacht uitgedrukt. Coco heeft mijn verzoek waarschijnlijk niet eens verstaan, zo groot is haar taalachterstand. Ze spreekt vloeiend Spaans, een aardig mondje Engels en ook Frans. Het lijkt erop dat het net iets te veel gevraagd is Coco nog een vierde taal te leren. Haar resultaten zijn dan ook abominabel.
Haar ouders laten haar peperdure taallessen volgen en zijn teleurgesteld dat Coco niet de beste van de klas is. Ze zijn zelf allebei gepromoveerd in fysiologie en bestuderen overal ter wereld de biologische klok van trekvogels.
Lees ook – De bijles-epidemie: ‘Het is bijna een standaard onderdeel van de schoolloopbaan geworden’ >
Uit de Cito-toets blijkt dat Coco niet zo briljant is als haar ouders. Haar ouders wijten dat aan haar taalachterstand, en die wijten ze weer aan mij. Ik zou haar te weinig aandacht geven. Ze houden me permanent in de gaten en als ze ook maar even vermoeden dat ik Coco verwaarloos, stappen ze naar de directeur. Die is altijd op hun hand. Vanuit trots dat deze briljante ouders zijn school hebben verkozen.
Drie dagen geleden riep het echtpaar me weer eens op het matje. Vader Rodrigo vroeg: “What are you going to do to help Coco get better grades?” Opeens was ik er helemaal klaar mee. In het Nederlands vroeg ik: “Wat gaan jullie doen? Hoe moet Coco Nederlands leren als jullie het niet kunnen? Als er thuis alleen Spaans wordt gepraat? Als Coco niet eens mag spelen met Nederlandse vriendinnetjes omdat ze les krijgt?” Ze keken me glazig aan. Ik herhaalde mijn boodschap in het Engels. Toen stond ik op en nam afscheid.
Op de fiets naar huis voelde ik lichte paniek. Wat had ik gedaan? Ik verwachtte dat de directeur me de volgende dag meteen zou ontbieden. Dat gebeurde niet. Van Inez en Rodrigo hoorde ik ook niets. ’s Middags werd Coco gewoon afgehaald door de au pair.
En nu, drie dagen later, staat Inez nederig voor me met haar USB-stick. “Joe had gelijk, djoef”, zegt ze. “Iek ga cursus Nederlands doen.” Ik kan haar wel zoenen.
Ik heb er alle vertrouwen in dat Coco een goede spreekbeurt zal houden. Haar onderwerp is namelijk de biologische klok van trekvogels.
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).