Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Cara: “De laatste schoolweek voor de zomervakantie is aangebroken. Al bij binnenkomst valt het me op dat Rick me met zijn linkerhand een hand geeft. Dat doet hij anders nooit, want hij is rechtshandig. Zijn rechterhand hangt stijf langs zijn lijf, dichtgeknepen in een klein vuistje. Er zit duidelijk iets in. Ik besluit het maar even te laten voor wat het is.
Tijdens het fruitmoment zie ik dat zijn vuist nog steeds gesloten is. Terwijl de andere kinderen in rap tempo hun fruit eten, doet hij een ingewikkelde poging met één hand. Ik vraag hem wat hij in zijn vuist heeft, maar hij zegt dat het niets is. Toch merk ik gedurende de dag dat hij af en toe snel in zijn vuist kijkt om die vervolgens weer te sluiten.
Ook als we gaan spelen gebruikt hij alleen zijn linkerhand om te bouwen. Ik probeer hem nog een keer over zijn gesloten hand te bevragen, maar hij wil het niet laten zien en kijkt snel weg.
Tijdens het buitenspelen zit hij afgezonderd in een hoekje in de zandbak, zijn hand nog steeds in een vuist, en friemelt er zachtjes in. Na de overblijf doe ik nog een laatste poging om te vragen wat hij verstopt houdt, maar hij schudt alleen zijn hoofd.
De dag gaat voorbij, vol lesjes, spelen, een afscheidsdans en een van de laatste schoolbellen voor de vakantie. Zodra de ouders het plein opkomen, weet ik dat het moment daar is. Ik vraag hem zijn ‘goede’ hand nog even te geven. Hij weet dat hij nu naar huis mag, dus na een korte aarzeling opent hij zijn vuist langzaam.
In zijn handpalm ligt een dikke, glanzende kever. Hij vertelt dat hij die vanmorgen bij de stoep gevonden had en hem de hele dag bij zich wilde houden. Ik glimlach, wetende hoe gek Rick is op insecten en kleine beestjes.
Hij laat het beestje rustig over zijn hand lopen en rent dan het schoolplein op, zijn vuist weer gesloten, alsof hij de zomer daarin bewaart.”
Juf Maartje volgde een spoor van bloed in de klas en vond haar leerling Isa in elkaar gedoken in een hoekje. Je leest hier wat er wat gebeurd.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
