Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
“Scharen knipten, lijmstiften rolden van tafels en her en der dwarrelden er wat glitterresten rond: een deel van de klas was een knutselwerkje aan het maken, terwijl de rest een lesje volgde van de onderwijsassistent. Tussen het aanreiken van extra papier en het voorkomen van een lijmgevecht bij tafel drie, liep ik mijn gebruikelijke rondje door de klas om te kijken of het allemaal goed ging.
Isa zat ook ergens tussen die bedrijvigheid. Een nieuw gezicht in de groep, nog maar net begonnen. Ze bewoog voorzichtig, alsof ze eerst wilde aftasten of ze hier wel écht welkom was. Ze had nog weinig woorden, maar keek veel. Grote ogen die alles leken op te slurpen.
Net toen ik me over een ruzietje over wie de roze stift mocht begon te buigen, viel mijn oog op iets geks: een rode vlek op de vloer bij de plek van Isa. Eerst dacht ik nog aan een gevallen stift, maar het bleek bloed te zijn. En niet één druppel, maar een heel spoor. Isa’s stoeltje was leeg.
Terwijl de rest van de klas vrolijk doorging met het knutselproject, volgde ik het spoor. Het kronkelde over de vloer, langs de bouwhoek, tot helemaal achterin de klas. In de speelhoek, verstopt achter het houten keukentje en tussen het speelgoedfruit, zat Isa ineengedoken in een soort hutje van doeken en kussens. Ze had haar hand tegen haar borst gedrukt, haar wangen nat van de tranen.
Ze had zichzelf in haar hand geknipt, met een kinderschaar nog wel. Hoe ze het voor elkaar had gekregen, geen idee, maar het resultaat was indrukwekkend: een klein wondje, veel bloed, en een kleuterhartje vol schrik. Ze had zich stilletjes teruggetrokken, bang om het tegen me te zeggen.
Na wat geruststellende woorden, een flinke schoonmaakronde en een pleister met glitters – want die werken altijd beter – zat ze even later weer aan tafel. De schrik zat er nog een beetje in, maar het wondje bleek gelukkig onschuldig.
Het herinnerde me eraan hoe groots de kleine dingen kunnen voelen voor een kind. Hoe spannend een nieuwe klas is, hoe heftig een beetje bloed kan lijken, en hoe belangrijk het is dat iemand je ziet, juist op het moment dat je je het liefst zou willen verstoppen.”
Juf Jasmijn ontdekte dat een van haar leerlingen nooit lunch mee had. Ze besloot het aan zijn moeder te vragen, maar het antwoord had ze niet verwacht. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.“Scharen knipten, lijmstiften rolden van tafels en her en der dwarrelden er wat glitterresten rond: een deel van de klas was een knutselwerkje aan het maken, terwijl de rest een lesje volgde […]
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Schoonmoeders… do we need to say more? Je hebt soms geluk met een ontzettend lieve schoonmoeder, en soms de pech met een schoonmoeder from hell. Die van Annissa zit er ergens tussenin, maar komt soms op zijn zachtst gezegd wat onhandig uit de hoek.
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
