Bron: Pexels
Mirna kan goed met geld omgaan en vindt dat haar vier kinderen dat ook moeten kunnen. Dat wordt haar niet altijd in dank afgenomen.
Mirna (48, zelfstandig ondernemer) is moeder van twee zoons (Junior van 15 en Nuh van 5) en twee dochters (Pleun van 18 en Pax van 7) en woont samen met Bas (35).
“Ik had een fiscaal adviesbureau, omgaan met cijfers is mijn tweede natuur. Net zoals mijn vader; die werkte in dezelfde branche. Ik wilde nooit zijn zaak overnemen, het leek me maar saai, maar uiteindelijk rolde ik toch het vak in. In no time had ik een grote klantenportefeuille voor wie ik de financiële zaken regelde. Van mensen die binnenkwamen met een doos vol bonnetjes tot klanten die precies wisten welke cent waarop geboekt kon worden. Ik was goed in mijn vak, want ik kon in normale taal de cijfers uitleggen. ‘Nu snap ik het tenminste’, zeiden mijn klanten vaak. Ik heb het twaalf jaar gedaan en kreeg in die tijd ook onze oudste twee kinderen. Toen was het tijd voor verandering. Mijn ‘geldvisie’ nam ik mee. Het gaat er namelijk niet om wat er binnenkomt, het gaat erom wat er uitgaat. Alles wat er binnenkomt wordt vaak zo makkelijk meteen uitgegeven, een klein deel wordt gespaard. Dat moet je anders aanpakken. Mijn motto is: als je één euro kunt managen, kun je dat met tien, kun je dat met honderd en uiteindelijk met een miljoen.
Zelf heb ik verschillende potjes. Zo gaat meer dan de helft naar onze huishoudpot, een kwart gaat naar de ‘investeringspot’ en tien procent gaat naar de pot voor goede doelen. En dan gaat er ook nog tien procent naar onze funpot, waar we leuke dingen van doen. Die laatste is natuurlijk favoriet bij mijn kinderen; ze weten dat we in ieder geval één keer per maand eropuit gaan. De kinderen mogen beslissen wat het wordt. Dan gaan we naar de bioscoop, zwemmen of met z’n allen naar de Efteling. Uit eten gaan we niet zo vaak, dan vind ik het namelijk niet zo bijzonder meer. Bovendien is koken mijn grote passie: ik kook zelf vaak lekkerder dan dat er in een restaurant geserveerd wordt. Natuurlijk, geld is er ook voor leuke dingen, maar wel bewust, zoals mijn vader me dat vroeger heeft geleerd. Daarom hebben we er een speciaal potje voor. En de kinderen vinden onze ‘thuisbioscoop’ ook te gek. Dan kiezen we online een leuke film uit, gaan de gordijnen dicht en maken we zelf popcorn.
Omdat we vier kinderen hebben, moeten we financieel soms creatief zijn. Daarom doen we het met ons vastgestelde budget. Pleun is bijvoorbeeld net gaan studeren en kost daarom het meest. Voor een deel betalen we dat uit onze lopende rekening en voor een deel uit een pot die we voor haar hebben gereserveerd. Daarnaast zijn onze kinderen natuurlijk gevoelig voor andere dingen. Merkkleding bijvoorbeeld. De oudste heeft er niet zo veel mee, de tweede wel. Prima natuurlijk, maar ik ga het niet voor ze kopen. Pleun krijgt maandelijks 75 euro kleedgeld, Junior 50. Daar moeten ze het mee doen. Als ze meer geld willen, zoeken ze maar een bijbaantje. Dat doen we ook met sport: ze mogen een sport kiezen en als ze nog iets anders erbij willen doen moeten ze dat zelf betalen. Ik geloof dat ze dat wel begrepen hebben, want de oudste twee zijn nu samen aan het onderzoeken of ze een bedrijfje kunnen beginnen. Hoe wij met geld omgaan vinden de kinderen niet altijd leuk. Laatst stond Junior op het station en belde hij: zijn geld was op. Tja, wat doe je dan? Natuurlijk zou je als ouder op zo’n moment het liefst gewoon direct geld overmaken, maar we hebben wel laten merken dat dat zo niet kan en wij niet zijn sponsor zijn.
Lees ook – ‘Onze kinderen krijgen alles, ook als we daarvoor bij moeten lenen van de bank’ >
Vier jaar geleden verkocht ik dus mijn bedrijf en ging ik werken bij het bedrijf dat mijn vriend Bas heeft opgericht, waarin we hooggevoelige ondernemers helpen. Met hooggevoeligheid – of een scherpe intuïtie, zoals ik dat graag noem – heeft ons hele gezin namelijk te maken. Pleun en Pax hebben bijvoorbeeld moeite met het verwerken van geluidsprikkels. We hebben daarom een truc bedacht waarbij we koptelefoons op hun oren visualiseren, zodat het geluid minder hard binnenkomt. Werkt perfect. Ook voelt onze jongste de emoties van anderen heel goed aan. ‘Gaat het wel met die hoofdpijn?’ vraagt hij dan uit het niets. Soms krijgt hij ineens woedeaanvallen. We ontladen allemaal op onze eigen manier: de een door rondjes te rijden op zijn skelter door de tuin, de ander door ‘even te chillen met lavendelolie op z’n kussen’. Bas bijvoorbeeld door zo af en toe eens met zijn kettingzaag wat hout klein te zagen. Die rustmomenten zijn ontzettend belangrijk voor ons. Omdat we er allemaal mee te maken hebben, kunnen we onze klanten ook goed helpen. Wat we met ons bedrijf verdienen, wisselt per maand, maar we betalen onszelf 2500 euro salaris per persoon uit. Daar doen we alles van en dat lukt goed. Ook kunnen we die wisselende inkomsten wat opvangen zonder direct in de stress te schieten.
Onze boodschappen zijn nagenoeg volledig biologisch. Mensen denken vaak dat dat extra duur is. Onzin vind ik dat. We hebben hier in de buurt een biologisch collectief waar we onze boodschappen bestellen, dat kost me per week ongeveer honderd euro voor groenten, fruit, vlees, brood, kruiden en zuivel – dat vind ik heel erg meevallen. Ook halen we regelmatig iets van het seizoen uit onze moestuin. De andere 150 euro uit ons boodschappenbudget gaat op aan kleding, biologische noten op de markt en kleine dingetjes uit de drogisterij.
Aan mezelf geef ik niet zo veel uit. Wel ga ik eens in de acht weken naar de kapper en zo af en toe naar de schoonheidsspecialiste. Koffiedrinken met een vriendin doe ik bijna nooit. Dat soort dingen moet speciaal blijven. Voor onze cursisten organiseren we ook retraites, vaak op Sardinië. We combineren die weken zo, dat we er zelf een vakantie aan vast kunnen plakken. We huren de locatie voor de retraite, voor zo’n 5000 euro, met een klein huis dat op hetzelfde terrein ligt. Daar verblijven wij dan als gezin. Veel ruimte, rust, aan zee en met zwembad. In die zin is er zeker luxe in ons leven en kunnen we daar ook enorm van genieten. Het materiële heeft echter niet de overhand. Maar eerlijk gezegd hoef ik niet altijd ver weg of op vakantie om het naar mijn zin te hebben. Het gaat mij om het samenzijn met mijn gezin, intens contact hebben met elkaar. En dat doe ik net zo lief op een zonnige dag tijdens een zelf meegebrachte picknick in het bos.” Dit artikel staat in Kek Mama 06-2020. Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.