Stephanie: ‘Als mijn vriend die Zalando-doos ziet, krijgen we meteen ruzie’

Bibejan Lansink

5 maart, 2024 - 14:57

Leestijd: 3 minuten

“Vorige week stond mijn benedenbuurvrouw ’s avonds voor de deur, met een aan mij geadresseerde doos van Zalando in haar handen. Ze was het beu dat de gang van haar huis als opslagruimte voor mijn internetaankopen dienst deed, probeerde ze voorzichtig te zeggen. Ik schaamde me kapot, maar dacht ook meteen: weg met die doos. Want als mijn vriend die zou zien, zouden we knallende ruzie krijgen.

Honderd euro per week

Ik had hem er net met moeite van weten te overtuigen dat ik écht de ernst van onze financiële situatie inzag. Dat ik nog slechts hoogst noodzakelijke boodschappen zou doen, en dat dan alleen van de honderd euro per week die we sinds een tijdje in een oud portemonneetje van mijn dochter stoppen.

Toen ik zeven maanden zwanger was ons derde kind, raakte Casper zijn baan als stedenbouwkundige kwijt. Dat hadden we zien aankomen, maar de timing was wel heel ongelukkig. Toch zag ik het niet somber in. Ik zou na mijn verlof gewoon tijdelijk kostwinner worden. Kon Casper ook eens wat meer tijd met de kinderen doorbrengen. Bovendien had hij nog twee jaar recht op WW. Die twee jaar vliegen alleen sneller om dan we dachten. En de headhunters voor Casper liepen ook niet bepaald de deur plat.

Ik haal alle trucjes uit de kast

Maar in plaats van dat ik, als degene op wie het financieel nu even aankomt, de hand op de knip houd, kan ik me niet bedwingen. En haal ik alle trucjes uit de kast om mijn aankopen te verdoezelen. Nieuwe kleren hang ik eerst een tijdje in mijn kast. Die dure dagcrème is me zogenaamd voor mijn eczeem voorgeschreven door de huisarts. En ik wilde helemaal niet bij die sushitent eten, maar het goedkope, hippe restaurantje ernaast zat vol, en als we nog langer op een tafeltje hadden moeten wachten hadden we de oppas óók langer moeten betalen.

Dat zijn dan nog kleine leugentjes. Erger is het dat ik diep in mijn hart vind dat ik al die luxe dingen verdien. Ik heb er toch hard voor gewerkt? Intussen lopen we een maand achter met de hypotheek, stuurt de school ons aanmaningen over het overblijfgeld, en is mijn schuld bij de creditcardmaatschappij opgelopen tot 1200 euro. Over zes weken krijgt Casper zijn laatste WW-uitkering. Het lijkt wel of ik wacht tot we echt de ijsschots raken. Ik ben een moeder van drie kinderen, maar ik voel me een puber.”

Dit artikel is al een keer eerder gepubliceerd.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.