‘Hij is een kloon van zijn vader, de man van wie ik bewust scheidde’

“Tijdens een potje Monopoly zat mijn jongste zoon Xavi aan het hoofd van de tafel. Ik was net gescheiden, en onze vrijdagavonden in het nieuwe huis hadden mijn kinderen en ik bestempeld tot game night – wat niks te doen heeft met PlayStations, maar juist met het ouderwetse bordspel. Chips en cola erbij, the works. Quality time, bovenal, na de roerige scheiding.

Mijn oudste zoon Miquel (11) zat tegenover me. We hadden net gekscherend uitgevochten wie het paardje als pion mocht gebruiken en wie de raceauto. Ik werd de raceauto, want dat vonden we wel humor, met mijn eeuwige verkeersboetes. We lachten, liepen om de beurt van tafel voor een refill van het één of ander, en probeerden ondertussen een straat te kopen terwijl we eigenlijk blut waren – en bovenal uit de gevangenis te blijven.

“Het liefst telt hij elke week wat in zijn spaarpot zit”

Xavi zat doodstil in zijn eigen wereldje, zich onbewust van de grappen en grollen van Miquel en mij. Zijn geld gesorteerd onder het spelbord, druk calculerend hoe hij zo snel mogelijk een monopolie kon krijgen. Bloedserieus nam hij het. Ook in het echte leven trouwens: het liefst telt hij elke week wat in zijn spaarpot zit, terwijl Miquel zijn laatste euro al lang heeft uitgegeven aan cadeautjes.

Aandoenlijk, vond ik het. Xavi is slim, ernstig; Miquel de nonchalante levensgenieter. Bijzonder hoe twee kinderen van hetzelfde geslacht en van dezelfde partner, zo verschillend kunnen zijn. En hoe je van twee van die zo uiteenlopende karakters, zo onvoorwaardelijk en onnoemlijk veel kunt houden.

Autistisch

Alleen, in mijn achterhoofd spreekt ook continu een stemmetje. Dat ik hardnekkig wegdruk, omdat het iets benoemt wat ik best moeilijk vind: Xavi is een kloon van zijn vader. De man van wie ik twee jaar geleden heel bewust scheidde, om eigenschappen die Xavi stuk voor stuk vertoont.

Mijn ex heeft een diagnose in het autistisch spectrum. Niks ernstigs en hij functioneert er relatief goed bij, maar het brengt wat puntjes met zich mee die ik – zacht uitgedrukt – best lastig vind. Zo kan hij zich totaal niet verplaatsen in een ander. Liefde is voor hem hetzelfde als bezit. Toen wij getrouwd waren, zag hij mij als zijn eigendom; mijn eigen wil, ambitie en vrijheid tolereerde hij niet. Niet omdat hij een slecht mens is; hij kan dat oprecht niet anders zien.

“Toen wij getrouwd waren, zag hij mij als zijn eigendom”

Geluk meet hij af aan geld. Genieten doet hij als hij tien keer per dag op zijn bankrekening kijkt met minimaal vier nullen, niet wanneer hij een stoeimoment heeft met de jongens. Sterker nog: hij hééft nooit stoeimomenten met de jongens. Aan vakanties doet hij niet, want die tasten zijn vier nullen aan en zijn dus reden voor stress. Dat er financieel nooit reden was voor zorg in ons huwelijk was lekker, maar dat er ook geen redenen waren om te genieten, betekende voor mij het einde.

Lees ook:
‘Als hij maar niet op z’n vader lijkt’ >

Contact vanuit mijn hoofd

Omdat Xavi qua vriendjes niet zo lekker mee komt op school, heb ik hem onlangs laten testen bij een orthopedagoog. Die zag geen reden tot echte zorg, maar dat ook hij op empathisch vlak wel wat te leren heeft, is duidelijk. Daar ligt een mooie taak voor mij als moeder zou je zeggen, maar ik vind het soms wel slikken.

Ik bewonder zijn intelligentie, originaliteit, autonomie en leergierigheid. Allemaal dingen waarin hij uitblinkt. Miquel scoort wat dat betreft wat lager, maar sociaal is hij weer ontzettend handig. Hij lijkt sprekend op mij, en dat maakt ons contact heel natuurlijk en makkelijk. Xavi moet ik vaker benaderen vanuit mijn hoofd, in plaats van mijn hart.

Unieke, lieve jongen

Gelukkig hoef ik met Xavi geen huwelijk te onderhouden, en is het aan mij om hem handvatten te bieden waarmee hij toch goed functioneert in het leven. Maar ik kan het niet helpen dat ik soms naar hem kijk, en denk: ‘Het is dat ik je zelf gebaard heb, anders zou ik nooit geloven dat je van mij was.’ Zelfs uiterlijk is hij een kopie van zijn vader.

“Zelfs uiterlijk is hij een kopie van zijn vader”

Het is goed dat allebei mijn kinderen leren dat er mensen zijn die anders in elkaar zitten. En hoe verschillend ze ook zijn, ze zijn vrienden voor het leven. Ik probeer Xavi te zien als de unieke, lieve jongen vol mogelijkheden die hij is, en niet als kloon van zijn vader. Het leven is er om van te leren. Voor Xavi hoe hij het beter kan doen dan zijn vader, voor mij hoe ik daar onbevooroordeeld mee omga.”

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.