De vijfjarige zoon van blogger Alicia Stein was ziek thuis, maar toch moest ze haar andere kind naar school brengen. Ze besloot haar jongste even alleen te laten.
Op Scary Mommy legt ze uit waarom.
Dilemma
‘Voordat jullie conclusies trekken, leg ik uit waaróm ik mijn kind thuisliet’, zo begint ze. ‘Mijn vijfjarige zoon zat op de bank met een heftige griep en mijn andere zoon (11) was bijna te laat voor school. Mijn dilemma: moest ik mijn zieke kind vijf of tien minuten meetrekken in de kou om m’n zoon naar school te kunnen brengen? De school van mijn kinderen staat aan de andere kant van de wijk, maar je moet wel een drukke straat over, dus mijn oudste alleen naar school laten lopen was geen optie.’
Lees verder onder de advertentie
‘Een stapje verder’
Ondanks dat Alicia 5 jaar wel erg jong vindt om alleen thuis te blijven, besloot ze hem dus toch binnen te houden. Maar makkelijk ging dat niet: ‘Ik realiseerde me ineens dat naar school lopen wel een stapje verder is dan ‘even het vuilnis buiten zetten’. Ik vertelde mijn zoon dat-ie voor niemand de deur open mocht doen en gaf hem de iPad, zodat hij mij een berichtje kon sturen als er iets aan de hand was.’
Toch bleef Alicia als de dood dat er iets zou gebeuren, tot ze aan vroeger dacht: ‘Toen ik in de jaren ’80 opgroeide, dwaalde ik rond in de buurt en speelde met vriendjes tot het ging schemeren. Ik ging bij verschillende buren naar binnen en daar was niets mis mee: iedereen vertrouwde erop dat er niets gebeurde.’ Maar nu, meer dan dertig jaar later, slaan mensen door, vindt ze. ‘Kinderen worden via een tracker gevolgd en als je je kind een paar seconden alleen in de auto laat, krijg je de wind van voren. Natuurlijk moet je voorzichtig zijn, maar wees niet zo kritisch bij elke stap die ouders zetten: elke situatie, elke omstandigheid, maar ook ieder kind is anders.’
Lees verder onder de advertentie
‘Beslissen wat verstandig is’
Ze eindigt haar verhaal met: ‘Hoe kan ik veerkrachtige kinderen grootbrengen als ik niet toesta dat ze op latere leeftijd met onafhankelijkheid kunnen experimenteren? Hoe moet ik me als moeder zelfverzekerd voelen als het lijkt alsof alles wat ik doe onder een microscoop wordt gelegd? Ik heb misschien niet alle antwoorden, maar laat me er niet van weerhouden om elke situatie te evalueren en op dat moment te beslissen wat verstandig is. En dat zouden alle ouders moeten doen.’
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]