Beeld: Canva
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Jill (35), getrouwd met Ramon (36), moeder van Luuk (3) en Jelle (1,5): “De opvang van je kind, dat is me wat. Bij ons in ieder geval. Al ken ik eigenlijk niemand die zo veel pech heeft als wij. Het begon prima, ik was zwanger, we hadden de eerste goed echo gehad en we dienden een aanvraag in bij het gastouderbureau.
Al gauw konden we kennis gaan maken met meerdere gastouders die plek hadden voor ons kleintje en kozen onze favoriet. Geen vuiltje aan de lucht. Luuk werd geboren en begon na drie maanden bij de gastouder. Een jong meisje, net begonnen en super enthousiast. Ideaal, zo dachten wij.
Niets bleek minder waar: na een half jaar belde ze ineens hysterisch op dat ze het echt niet meer trok, niet meer aan kon en dat ze per direct ging stoppen. Ze wilde het geen dag langer doen. Nou, daar ben je mooi klaar mee. Dit was de eerste keer dat wij iets in deze trant hoorden, dus het viel nogal rauw op ons dak.
De tweede gastouder waar we Luuk onder brachten, kreeg na een paar maanden een hernia, waardoor ze ook per direct moest stoppen. Een operatie was uitgesloten, hersteltijd onbekend. Weer op zoek naar een nieuwe.
De derde gastouder waar we terecht kwamen – echt, hulde voor het gastouderbureau, het zou je baan maar zijn – was prima, maar we hadden toch elke keer een beetje een vreemd gevoel bij haar. Alsof ze te veel haar best deed, een beetje de schone schijn ophield. Maar goed, na drie keer ga je daar niet moeilijk over doen, je bent allang blij dat je kind ergens terecht kan. Maar ons gevoel zat goed: ze had mentale problemen en kon op een gegeven moment niet meer werken.
De vierde gastouder was ook ontzettend leuk, hier waren we misschien nog wel het meest blij mee. We zaten met haar ontzettend op een lijn en de jongens waren daar helemaal happy. Na een jaar verkondigde ze met tranen in haar ogen aan dat ze ging scheiden en het huis niet kon houden. Ze moest stoppen met de opvang. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik tranen met tuiten gehuild heb.
Op naar weer een nieuwe gastouder. Dit was dus nummer vijf. Een tijdelijke, maar liefst een half uur verderop, om de tijd tot een vaste plek te overbruggen. Inmiddels kon onze omgeving niet meer geloven dat we zó veel pech hadden. Met vrienden met kindjes die van nul tot vier gewoon bij dezelfde gastouder hadden doorgebracht om ons heen, hadden we inmiddels wel een beetje medelijden met onszelf. Het was ontzettend stressvol om telkens weer op zoek te moeten naar iets anders en thuis te jongleren met werk en kinderen, omdat die weer nergens terecht konden. De kinderen waren verbazend flexibel in al deze chaos.
De laatste gastouder waar Luuk en Jelle gezeten hebben, gaf op een gegeven moment aan minder kinderen te willen opvangen en omdat Luuk bijna naar school gaat, vond ze dat de ideale gelegenheid om ons eruit te gooien. Ik dacht dat ik gek werd! Ik zie écht de voordelen van een gastouder, zeker voor jonge kindjes, maar ik was het spuugzat. De kids gaan nu naar een kinderdagverblijf waar ze hopelijk wél kunnen blijven tot ze allebei naar school gaan.”
Nikkie had ook geen fijne ervaring bij een gastouder. Haar gastouder bleek een wolf in schaapskleren. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
In de nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker volgt Beau van Erven Dorens (54) opnieuw mensen die moeten omgaan met een allesveranderende diagnose. Dit keer ontmoet hij de 31-jarige Yasmin, die leeft met een erfelijke, zeldzame vorm van maagkanker. Terwijl ze in het ziekenhuis wacht op een onderzoek, staat haar toekomst […]
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
