Beeld: Canva
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Jill (35), getrouwd met Ramon (36), moeder van Luuk (3) en Jelle (1,5): “De opvang van je kind, dat is me wat. Bij ons in ieder geval. Al ken ik eigenlijk niemand die zo veel pech heeft als wij. Het begon prima, ik was zwanger, we hadden de eerste goed echo gehad en we dienden een aanvraag in bij het gastouderbureau.
Al gauw konden we kennis gaan maken met meerdere gastouders die plek hadden voor ons kleintje en kozen onze favoriet. Geen vuiltje aan de lucht. Luuk werd geboren en begon na drie maanden bij de gastouder. Een jong meisje, net begonnen en super enthousiast. Ideaal, zo dachten wij.
Niets bleek minder waar: na een half jaar belde ze ineens hysterisch op dat ze het echt niet meer trok, niet meer aan kon en dat ze per direct ging stoppen. Ze wilde het geen dag langer doen. Nou, daar ben je mooi klaar mee. Dit was de eerste keer dat wij iets in deze trant hoorden, dus het viel nogal rauw op ons dak.
De tweede gastouder waar we Luuk onder brachten, kreeg na een paar maanden een hernia, waardoor ze ook per direct moest stoppen. Een operatie was uitgesloten, hersteltijd onbekend. Weer op zoek naar een nieuwe.
De derde gastouder waar we terecht kwamen – echt, hulde voor het gastouderbureau, het zou je baan maar zijn – was prima, maar we hadden toch elke keer een beetje een vreemd gevoel bij haar. Alsof ze te veel haar best deed, een beetje de schone schijn ophield. Maar goed, na drie keer ga je daar niet moeilijk over doen, je bent allang blij dat je kind ergens terecht kan. Maar ons gevoel zat goed: ze had mentale problemen en kon op een gegeven moment niet meer werken.
De vierde gastouder was ook ontzettend leuk, hier waren we misschien nog wel het meest blij mee. We zaten met haar ontzettend op een lijn en de jongens waren daar helemaal happy. Na een jaar verkondigde ze met tranen in haar ogen aan dat ze ging scheiden en het huis niet kon houden. Ze moest stoppen met de opvang. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik tranen met tuiten gehuild heb.
Op naar weer een nieuwe gastouder. Dit was dus nummer vijf. Een tijdelijke, maar liefst een half uur verderop, om de tijd tot een vaste plek te overbruggen. Inmiddels kon onze omgeving niet meer geloven dat we zó veel pech hadden. Met vrienden met kindjes die van nul tot vier gewoon bij dezelfde gastouder hadden doorgebracht om ons heen, hadden we inmiddels wel een beetje medelijden met onszelf. Het was ontzettend stressvol om telkens weer op zoek te moeten naar iets anders en thuis te jongleren met werk en kinderen, omdat die weer nergens terecht konden. De kinderen waren verbazend flexibel in al deze chaos.
De laatste gastouder waar Luuk en Jelle gezeten hebben, gaf op een gegeven moment aan minder kinderen te willen opvangen en omdat Luuk bijna naar school gaat, vond ze dat de ideale gelegenheid om ons eruit te gooien. Ik dacht dat ik gek werd! Ik zie écht de voordelen van een gastouder, zeker voor jonge kindjes, maar ik was het spuugzat. De kids gaan nu naar een kinderdagverblijf waar ze hopelijk wél kunnen blijven tot ze allebei naar school gaan.”
Nikkie had ook geen fijne ervaring bij een gastouder. Haar gastouder bleek een wolf in schaapskleren. Je leest het hier.
Kinderen kunnen nogal lomp uit de hoek komen. Bij voorkeur in het openbaar. En op een volume waar een megafoon zijn hoed voor zou afnemen. Zo ook de dochter van Inge, die begon over twee Minions in de supermarkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen. Deze week hoe een Tikkie een eind kan maken aan een jarenlange vriendschap.
In de keuken van chef Daan van der Lecq schuift Leontine Ruiters aan voor een goed gesprek over haar leven na Marco Borsato.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Je zwoer ooit dat je het helemaal anders zou doen dan je ouders. Geen “omdat ik het zeg”, geen zuchten als iemand z’n beker omstoot. En toch… hier ben je dan. Precies dat aan het doen.
De Braziliaanse moeder Carol Canineu, moeder van drie, herinnert zich het moment nog goed: haar zesjarige dochter liet een bakje yoghurt over de bank vallen. Ze stond op het punt om uit te barsten, maar hield zichzelf tegen.
