Beeld: Canva Pro
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Nikkie, getrouwd met Bas, moeder van Noah: “Toen ik zwanger was, zijn gaan kijken bij de kinderopvang in de buurt, waar we hem vast inschreven. Toen we last minute verhuisden, was dat ineens wel erg ver en onhandig. Last minute moesten we een andere opvang regelen, maar alles zat vol. Toen we ten einde raad waren, bleek er een gastouder bij ons om de hoek te zitten. Onze reddende engel.
Ideaal, zo dachten wij. Waar Noah een makkelijke baby was, werd dat naarmate hij ouder werd en mijn verlof was afgelopen anders. Zijn gedrag werd steeds pittiger. Vaak na de dag bij de gastouder, maar ik hoorde uit mijn omgeving dat dat “normaal” was. Kindjes waren wel vaker pittig na een dagje opvang. Hoorde erbij. Ik had er een naar gevoel bij, maar ik wilde me niet aanstellen.
Hoewel ik me steeds meer zorgen begon te maken over het reilen en zeilen bij de gastouder, kon ik mijn vinger er niet goed op leggen. Behalve dat Noah steeds harder moest huilen als we hem daar achter lieten. Was een fase, hoorden we. De verlatingsangstfase. Weer drukte ik mijn nare gevoel opzij. Toen we erachter kwamen dat de gastouder ook weleens verhalen verdraaide of echt gewoon loog, hadden we gewoon moeten zeggen dat het klaar was en Noah daar niet meer heen moeten doen. Maar ja, wat doe je dan, als je allebei werkt en je hebt geen back-up opvang?
Toen onze eigen gastouder twee weken met vakantie ging, kon Noah terecht bij een andere gastouder, een heel eind verderop, maar toch fijn dat het gastouderbureau dit kon regelen. We kregen er een ander kind voor terug. Waar Noah na een dag bij onze eigen gastouder alleen maar huilde, overprikkeld en overstuur was, en de dag erna nóg, was hij na een dag bij deze gastouder gewoon in goede doen.
We wisten niet wat we meemaakten. Was dit ons kind? Het was ons eerste kindje, we dachten dat we gewoon een pittig kind hadden die gauw overprikkeld was. In de twee weken merkten we: het lag niet aan zijn karakter. Hij was weer dat relaxte, vrolijke ventje die hij ook als jonge baby was. Het lag dus duidelijk aan de gastouder. Toch besloten we haar nóg eens het voordeel van de twijfel te geven, dus na haar vakantie ging hij weer een dag naar haar. Weer gebeurde hetzelfde ’s avonds: hij huilde, schreeuwde, krijste en de dag erna nog steeds.
Duidelijk: daar ging hij geen dag langer meer heen. We kregen contact met andere ouders die hun kinderen daar ook per direct weg hadden gehaald. Ik schrok me rot van hun verhalen. Samen hebben we een klacht ingediend bij het gastouderbureau. Ik weet niet wat daar allemaal gebeurde, maar dat het niet goed is, is zeker. Gelukkig kon Noah terecht bij de andere gastouder, waar hij het heel erg naar zijn zin had en nu nog heeft. Wel ben ik er zelf nog lange tijd naar van geweest. Je denkt je kindje in goede handen achter te laten. Het is echt heftig als dat vertrouwen zo beschaamd wordt. Had ik nou maar eerder naar mijn gevoel geluisterd…”
Elsa had een oppas die thuis op haar baby kwam passen. Ook zij voelde dat ze haar niet volledig kon vertrouwen, dus besloot ze haar te checken via de babyfoon. En wat ze toen zag… Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.Nikkie, getrouwd met Bas, moeder van Noah: “Toen ik zwanger was, zijn gaan kijken bij de kinderopvang in de buurt, waar we […]
Kinderen krijg je samen, opvoeden van die kinderen doe je in principe ook samen. Wat wel best lastig is, is als je man er nogal andere gedachten op na houdt dan jij over wat dan ‘goed opvoeden’ is.
Ayla dacht het dit jaar slim aan te pakken: vakantie op een cruiseschip, alles geregeld en geen stress. Maar zelfs op zee bleek chaos haar familie trouw te blijven.
