Fotografie: Kee & Kee
Basketballer Worthy de Jong (36) maakte het winnende schot en zo won Nederland goud op de Olympische Spelen. Winnen is mooi, maar de gemeenschap helpen mooier, vindt Worthy.
“Het was net alsof ik er op dat moment niet bij was. Een out-of-body experience. Kijk ik nu de beelden terug, dan kan ik ter plekke nerveus worden. Op het moment zelf was ik verdoofd en vlak na het shot staarde ik maar een beetje de diepte in. Eigenlijk begint het nu pas te landen: we did it; we hebben 3×3 basketbal op de kaart gezet. Er hebben nog nooit zoveel mensen naar de sport gekeken.
Die Olympische droom had ik niet. Ik wilde naar de NBA en spelen op Europees niveau. Dat leek haalbaar, de Spelen niet. Tot we begin dit jaar gekwalificeerd werden en het ineens tastbaar werd. En nu hebben we gewoon sportgeschiedenis geschreven! Daar hebben we als team zo hard voor gewerkt, die credits zijn niet alleen voor mij.
Mijn leven is wel veranderd, ik word geleefd. Er gebeurt zoveel. Ineens worden er veldjes naar me vernoemd, willen merken samenwerken en word ik op straat steeds vaker herkend. Ook aan mijn haar, dat is een beetje mijn handelsmerk geworden. Ik heb een haarstyliste met wie ik steeds kijk wat we er nu weer mee kunnen doen. Zo stonden er tulpen in tijdens de Spelen en had ik een grote zon op mijn hoofd in China.
Op sportief vlak is dit mijn jaar en daar geniet ik van. Privé is het minder succesvol. Mijn hele carrière probeer ik het beste uit mezelf te halen en tegelijkertijd zoek ik naar een balans. Ik heb geleerd dat als je gewoon goed wil zijn, je de sport met andere dingen kan combineren. Maar als je great wil zijn, echt iets unieks wil doen, is er geen ruimte voor balans. Daar offer ik, maar daarmee ook de moeder van mijn kinderen, veel voor op. Wij zijn niet meer samen en ik zie de kinderen (7 en 5) wanneer het uitkomt. Meestal op de dinsdag en als het kan nog een dag in het weekend.
Het is steeds zoeken naar hoe ik de kids toch kan zien in het drukke speelschema en mijn ex kan ondersteunen
Het is steeds zoeken naar hoe ik ze toch kan zien in het drukke speelschema en mijn ex kan ondersteunen. Die balans voor ze willen vinden terwijl dat eigenlijk niet kan, dat is niet altijd makkelijk. Mijn huidige vriendin speelt zelf ook en reist de wereld over voor de sport. Dan begrijp je elkaar echt en dat werkt in mijn geval beter.
Mijn kinderen heb ik wel altijd dicht bij me. Hun vingerafdrukken en die van mijn moeder – mijn grootste fan, ze kijkt iedere wedstrijd – staan in een ketting gegraveerd die ik altijd draag óf in mijn sok stop tijdens het spelen. Ook die ene wedstrijd, misschien heeft dat wel geluk gebracht. Of ik de basketbalgenen heb doorgegeven? Ik heb ze wel van mijn vader gekregen, die speelde zelf ook, maar mijn oudste zit gewoon op voetbal, haha. Vind ik helemaal niet erg. Ik motiveer mijn kinderen om altijd actief bezig te zijn, met welke sport dan ook.
Dat we hebben gewonnen vind ik mooi, maar impact maken vind ik veel gaver. Dat probeer ik met projecten in Amsterdam-Zuidoost, waar ik ook ben opgegroeid. Mijn doel is dat de sport nog meer gaat leven, meer jongeren kunnen spelen. Daar lopen zoveel diamonds in the rough rond; jongeren met talent die net dat ene zetje in de goede richting kunnen gebruiken. Ik had die support vanuit huis, en daarom sta ik waar ik nu sta. Ik hoop dat ik mijn ervaring aan de nieuwe generatie door kan geven. Het zou te gek zijn als zij dan op een dag hun medaille kunnen ophalen.”
Dit interview met Worthy de Jong staat in Kek Mama Special 4 – Warm Winter Feest. In dezelfde serie vertellen onder andere ook Bertrie Wierenga en Leslie Keijzer over hun jaar.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Iedere moeder kent ‘m: die ene vader op het schoolplein die áltijd een grap paraat heeft, met iedereen een praatje maakt en stiekem misschien bijna een beetje té charmant is. Is het toeval? Nee hoor, de sterren hebben er een handje in.
Vanaf volgend jaar last Soundos El Ahmadi een pauze in.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Onze dochters grootbrengen die lekker in haar vel zit en stevig in haar schoenen staat: dat is wat we allemaal willen, toch? Alleen… de meeste van ons hebben zelf niet zo’n moeder gehad die met zelfvertrouwen in de spiegel keek en zei: “Yes, dit ben ik – vanbinnen én -buiten prachtig.”
Ongelijke verdeling in salaris, het zal bij praktisch elk gezin voorkomen. Zo ook bij Charlotte en haar vriend. Haar vriend verdient een stuk meer dan zij. Niet per se erg, maar bij hen wordt het een steeds groter issue.
