‘Wij wonen met onze kinderen bij mijn ouders’

Steun

‘De meesten mensen zijn verbaasd en voelen zich wat ongemakkelijk als ik vertel dat wij met onze kinderen bij mijn ouders wonen’, zegt Megan. ‘Wij zijn nou eenmaal niet een standaard gezin dat in een eengezinswoning woont.’

Megan en haar man trokken bij haar ouders in toen ze allebei net afgestudeerd waren. ‘Het was lastig om een baan te vinden. Omdat we geen stabiel inkomen hadden, boden mijn ouders ons onderdak. Vlak daarna vonden we wel een baan, maar een jaar later werd ik zwanger en bleek ik een auto-immuunziekte te hebben. We gaven onze droom voor een eigen appartement niet op, maar de zoektocht werd voorlopig wel uitgesteld.'

Lees ook:
Onderzoek: grootouders die op hun kleinkinderen passen, leven langer >

Opvang

Hun eerste dochter werd in 2015 geboren en twee jaar later volgde dochter nummer twee. ‘Naar mate de jaren verstreken, overwogen we soms om te verhuizen. Maar dat kwam er nooit van. Mijn ouders hebben ons nooit onder druk gezet. Als mensen vragen of hun kinderen ooit het nest gaan verlaten, zeggen ze dat ze zich geen andere woonvorm kunnen voorstellen.'

Tegelijkertijd zijn Megan en haar man er blij mee. ‘Mijn ouders bieden een veilige en liefdevolle opvang voor onze kinderen. Ik heb meer vrije tijd om hard te lopen en mijn man voor zijn eigen hobby’s, dan wanneer we alleen wonen. Mijn ouders brengen onze kinderen dezelfde waarden bij die ze mij hebben meegegeven en hun stijl in opvoeden komt overeen met die van ons.’

Commentaar

Megan geeft toe dat ze het soms lastig vindt om met leeftijdsgenoten over haar woonsituatie te praten. ‘Ik heb uit schaamte wel eens de schijn opgehouden dat ik samenwoon met m’n man en kinderen, zonder mijn ouders. Maar dat is vermoeiend en eigenlijk ook belachelijk.
Ik zie mezelf als een millenial die in een huishouden woont met meerdere generaties – en dat is fantastisch. We delen financiële verantwoordelijkheden, huishoudelijke taken en kinderopvang. 
Heel soms ben ik wel eens bang wat mijn kinderen straks voor commentaar gaan krijgen van hun leeftijdsgenootjes. Maar ik houd vast aan de gedachte dat deze manier van leven voor ons allemaal voordelen heeft.’