Het maken van een baby is meestal toch nét iets gezelliger dan het op de wereld zetten ervan. Iedere week deelt een moeder haar wel en wee van de bevalling. Deze week: Kim.
Lees verder onder de advertentie
Leeftijd: 29 Waar: Het ziekenhuis Hoeveel weken: 36 en 1 dag Kleur muisjes: Roze Cijfer: 8,5 Van weeën tot persen: 5 uur
Wat ik nooit meer vergeet… “Is dat mijn vliezen braken, terwijl ik de cadeautjes van mijn babyshower nog aan uitpakken was. Ik was echt nét thuis van een middag quizvragen beantwoorden, balletjes in luiers gooien en buikomvang raden, toen ik dacht dat ik in mijn broek geplast had. Misschien waren het de bubbels uit de momosa’s (alcoholvrij dus), alle mierzoete roze hapjes of mijn craving voor ananas die middag… maar het begon gewoon al. Ik was er nog helemaal niet klaar voor! De vluchtkoffer was nog niet gepakt en ik zou de week daarna pas op pufcursus gaan. En al die babyloze dates met vriendinnen dan? Mijn verlof was pas één dag begonnen. Ik was echt een beetje in shock.”
Lees verder onder de advertentie
Wat ik meteen wil vergeten… “Is de weeënstorm die direct in het ziekenhuis begon. Kan je nog zo op je skippybal bouncen of ‘ademen als een kaars’ zoals ik bij yoga had geleerd… maar dat helpt dus geen fuck. Blijkbaar ging ik van drie naar tien centimeter ontsluiting in driekwartier en dat doet dus pijn. Met een hoofdletter P. Wist ik overigens niet, want ik was nog nooit bevallen. Laat staan dat ik van een ‘stortbevalling’ had gehoord, had ik misschien toch dat zwangerschapsboek moeten uitlezen. Ik snauwde de anesthesist af toen ‘ie ein-de-lijk (lees: na een half uur) met die ruggenprik op de proppen kwam. Te laat, zo bleek… ik moest al gaan persen voordat ‘ie was ingewerkt.”
Het viel me mee… “Dat het zo ontzettend snel is gegaan. Na een kwartier persen was ze er al en dat zonder schaar of scheuren. In die zin had ik een droom van een bevalling.”
Het viel me tegen… “Dat de bevalling zoveel pijn deed, haha. En de borstvoeding kwam, zo met 36 weken, nogal moeizaam op gang. Ik dacht altijd: hup, kind aan je tiet en gaan. Maar zo werkt het dus niet.”
Ik schreeuwde… “Dat ik ermee wilde stoppen… maarja dat ging natuurlijk niet.”
Mijn partner… “Is Kamp van Koningsbrugge-fan en kwam als mijn eigen Dai Carter met allerlei ademhalingstechnieken uit het leger op te proppen. Net zo lief als irritant. Werkte wel beter dan het yogapuffen. Hij was onwijs lief en wist precies de juiste dingen te zeggen. Hij kwam er dus een stuk beter vanaf dan de anesthesist.”
Lees verder onder de advertentie
Wat ik méteen moest hebben… “Was Sushi! Ik denk dat ik er bijna iedere dag wel aan heb gedacht toen ik zwanger was terwijl het kwijl nog net niet uit mijn mond liep… en dat terwijl ik niet-zwanger gerust een half jaar geen sushi eet.”
Mijn spijkerbroek… “Kan ik nog altijd niet aan. Sterker nog: ik heb sindsdien geen spijkerbroek meer gedragen en loop nog steeds in die flared broeken die ik tijdens mijn zwangerschap droeg. Super stretchy! Ik dacht altijd dat een zwangerschap slecht voor de lijn was, maar slapeloze nachten zijn in mijn geval nog veel erger, haha.”
Net na de bevalling… “Dacht ik al na over een tweede kindje. Zo verliefd was ik en nog verdoofd van die ruggenprik, haha. Die werkte namelijk pas toen mijn dochter er al was. Nu mijn dochter anderhalf jaar is, weet ik zo net nog niet of er gezinsuitbreiding komt. Ik vind het moederschap best pittig en tegelijkertijd kriebelt het meteen weer… als ik zo’n ieniemienie zie.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.