Bron: Unsplash
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres over haar dilemma.
Simone (35) is single moeder van Lilly (6).
“‘Vanaf het moment dat ze naast elkaar zaten in groep één, zijn mijn dochter Lilly en haar vriendinnetje Roos onafscheidelijk. Ze spreken bijna elke dag na schooltijd af, en zouden het liefst elk weekend bij elkaar logeren. Mijn buren, medewerkers bij de groenteboer en bakker, moeders van balletles; ze denken allemaal dat het zusjes zijn. Ze zijn altijd samen.
Ik vind het reuze gezellig dat mijn dochter een speelmaatje heeft met wie ze het zo goed kan vinden. Toen Lilly twee was en ik van haar vader scheidde, zat een broertje of zusje er niet meer in. Terwijl Lilly enorm sociaal is, en eigenlijk niet geschikt om enig kind te zijn.
Dat Roos het eerste jaar eigenlijk altijd bij ons speelde, en andersom nooit gebeurde, vond ik aanvankelijk geen probleem. Lilly vond het best spannend, die hele dagen naar school zonder mij. Dus dat ze daarna het liefst thuis was, begreep ik wel. Roos’ aanwezigheid had bovendien voordelen: als de kinderen samen speelden, had ik mijn handen vrij. En of ik op woensdagmiddag nou één of twee meisjes naar balletles reed, maakte mij niet uit.
Inmiddels zijn we tweeënhalf jaar verder, en nog steeds speelt Roos altijd bij ons, en Lilly nooit bij haar. De ouders van Roos werken allebei fulltime en hebben een druk bestaan. Maar: ik ook, en ik doe het in mijn eentje. Daar heb ik mijn baan op aangepast, zodat ik na schooltijd thuis kan werken. In de praktijk betekent dat: in de avonduren. Prima, ik ben al lang blij dat ik geen buitenschoolse opvang hoef te betalen.
Zo denken de ouders van Roos er blijkbaar ook over, en dat begint me inmiddels behoorlijk te storen. Natuurlijk is hun dochter welkom bij ons, maar ik ben geen gratis oppas. Een tijdje geleden vroeg ik de moeder van Roos: ‘Goh, zullen we eens kijken hoe de meiden het vinden om een middag bij jullie te spelen? Ik heb ook een ontzettend druk leven.’ ‘Dat kan helaas niet’, reageerde ze, ‘mijn man en ik zijn de hele week bezet.’
Het rare is: toen ik de week daarop bij wijze van experiment een middag zei dat spelen bij ons niet kon, zei de moeder: ‘Prima hoor, dan doen we het gewoon de volgende keer weer.’ ‘Maar Lilly kan wel bij jullie hoor’, reageerde ik, ‘ik heb zelf een afspraak.’ Toen moest Roos opeens een uur later bij de tandarts zijn.
Mij is inmiddels wel duidelijk dat de ouders van Roos niet op kinderbezoek zitten te wachten. Ik trek het me niet persoonlijk aan, want als ze iets tegen mijn dochter of mij zouden hebben, zou hun dochter niet minimaal vier dagen per week bij ons zitten. Maar ik ben er wel klaar mee om in mijn eentje op te draaien voor de helft van de opvoeding van hun kind. Ik vind het goed als onze dochters zo vaak afspreken, maar het moet wel wederkerig zijn. Alleen, ik kan toch moeilijk opeens mijn deur sluiten voor het beste vriendinnetje van Lilly?”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
